Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 205
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
męża i ojca jako głowy rodziny była respektowana przez oporną żonę i dzieci. Czyniąc to, nie może jednak pozwolić wojowniczości czy niszczycielskości na przejęcie kontroli, lecz poprzez wyższe pierwszorzędne łaski musi sprawować taką kontrolę nad wojowniczością czy niszczycielskością, która pozwoli nieskwapliwości na niezbędne wzięcie pod uwagę pewnych słabości żony i dzieci, tak by właściwe warunki mogły być przywrócone tak łagodnie i tak pokojowo, na ile pozwala dana sytuacja. Ta sama zasada, której działanie właśnie zilustrowaliśmy na przykładzie nieskwapliwości, dotyczy wszystkich pozostałych łask drugorzędnych – nie są one panami ani odpowiednikami, lecz sługami wyższych łask pierwszorzędnych.
Przypisując Bogu łaski drugorzędne, Pismo Święte dowodzi, że On je posiada. Wiele z nich jest wyraźnie Mu przypisywanych w Biblii, a obecność innych jest sugerowana. Biblia uczy zatem, że Bóg posiada pokorę, skromność, pracowitość, nieskwapliwość, powściągliwość, odpuszczenie, odwagę, szczerość, szczodrobliwość, umiarkowanie, (symboliczną) czystość, bezstronność itp. W niniejszym artykule nie będziemy omawiać ich wszystkich, lecz rozważymy większość z nich. Pisząc o samoocenie jako o jednej z niższych pierwszorzędnych łask Boga, wystarczająco dla celów obecnego rozdziału omówiliśmy pokorę Boga, i dlatego pominiemy ją teraz i przejdziemy do innej łaski drugorzędnej jako pierwszej w naszej analizie – łaski skromności.
Przez skromność rozumiemy zaletę, przez którą dana jednostka stosuje powściągliwość w mowie, i zamiast nadmiernej wrażliwości na wymówki czy brak uznania – w obecności innych zachowuje się bez ostentacji i zmieszania. Definicja ta pokazuje relację przeciwieństwa między skromnością a aprobatywnością, co dowodzi prawidłowości tej definicji. Właściwa skromność jest bowiem wynikiem tłumienia przez wyższe pierwszorzędne łaski wysiłków aprobatywności do zdobycia kontroli. Aprobatywność pragnie dobrej opinii innych,