Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 216
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
deptania Izraela, jak również w trakcie wielkiego zła, jakie narody pogańskie wzajemnie zadawały sobie, „powstając naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu” z lekceważeniem prawa!
Jednak dowodem największego pola działania Boskiej nieskwapliwości jest spokojne dozwalanie przez Niego na niesprawiedliwość popełnianą przez nominalny lud Boży wobec prawdziwego ludu Bożego. Jedną z najcięższych prób Boskiej nieskwapliwości było pozostawanie biernym w czasie złego traktowania Jego Syna Jezusa przez Izrael. Lecz to nie wszystko: przez niemal następne czterdzieści lat spokojnie dozwalał na znęcanie się nad Jego ludem ze żniwa Wieku Żydowskiego przez Żydów i pogan. Zwróćmy uwagę na Jego wielką nieskwapliwość wobec imperium rzymskiego w czasie niemal 300 lat okrutnych prześladowań pierwotnego kościoła. Jego nieskwapliwość była jeszcze większa, gdy bez urazy znosiła wielowiekowe ataki i uciskanie Jego ludu przez antychrysta – papiestwo. Słuchanie, jak popełniane wobec nich zło woła o pomstę, a jednocześnie oczekiwanie, aż ostatni z nich zostanie położony na ołtarzu ofiarniczej śmierci w 1914 roku, kiedy to Jego zemsta zaczęła dosięgać ich oprawców (Obj.6:9-11) – jest cudownym przykładem nieskwapliwości. Nie zapominajmy, że Bóg miłuje Swój wierny lud jako Swój największy skarb. Na tak wielkie znęcanie się nad tym skarbem bez niszczenia tych, którzy im szkodzili, mógł pozwolić On tylko przez używanie największej z możliwych nieskwapliwości. Jego spokojna postawa przez ponad 6000 lat opozycji szatana oraz niemal 4500 lat opozycji innych upadłych aniołów na zawsze pozostanie najwspanialszym przykładem nieskwapliwości wśród wszelkich form rozdrażniających okoliczności.
Dla każdego z nas indywidualnie Boska nieskwapliwość jest sprawą wielkiego znaczenia. Gdy spojrzymy wstecz na nasze przeszłe życie, zauważymy wiele zła, wiele potknięć, wiele