Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 227
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
wielu przykładów powściągliwości Boga. Dziesięć pogańskich prześladowań wobec chrześcijan w imperium Rzymu, połączone z szatańskimi torturami, krwawymi okrucieństwami, przedłużoną agonią i diabelskimi obelgami przez niemal trzy długie stulecia płynącymi z hardego serca Rzymu, dostarczyły niezliczonych okazji do mściwości ze strony Boga. W nich wszystkich pozostawał On jednak powściągliwy, co było zgodne z celem doskonalenia Jego świętych poprzez cierpienia.
Jednak szczyt ludzkiego, a nawet szatańskiego okrucieństwa został osiągnięty w prześladowaniach świętych przez papieży, przez co odstępczy kościół Rzymu splamił swe szaty krwią świętych i męczenników Jezusa. Ekskomuniki, wyjęcie spod prawa, interdykty, klątwy, wygnania, pozbawianie praw, więzienia i wojny okazywały się niewystarczającymi formami zła do ich ciemiężenia. Rzym powołał do życia inkwizycję, która używała wobec nich szczególnych rodzajów tortur. Oto niektóre rzeczy, jakie inkwizycja z błogosławieństwem „nieomylnych” papieży czyniła świętym Boga: biczowanie, rozciąganie na kołach od piętnastu do dwudziestu centymetrów dłuższych niż ich naturalne rozmiary, rozrywanie kości, wyłamywanie zębów młotkami, wycinanie języków, krojenie policzków, odcinanie uszu, warg i nosów, wydłubywanie oczu, wlewanie roztopionego ołowiu do pustych oczodołów, uszu i gardeł, wyrywanie paznokci rozgrzanymi obcęgami, obcinanie palców u rąk, nóg, obcinanie dłoni i stóp, piersi u kobiet, rozcinanie ciężarnych kobiet, odrywanie ich od nienarodzonych niemowląt, które niekiedy palono na stosie razem z przyszłą matką, torturowanie specjalnymi narzędziami najbardziej czułych części ludzkiego ciała, obdzieranie ze skóry, gotowanie, przypiekanie i palenie żywcem, wlewanie do gardeł moczu oraz zmieszanego ze szkłem kału, łamanie rąk albo przez nagłe podnoszenie i opuszczanie ich, ale nie do samej podłogi, albo przy pomocy łańcuchów przyczepionych do wózków na suficie i do rąk, które następnie były przeciągane