Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 245

Drugorzędne Łaski Charakteru Boga

z kimś, kto popełni częściowo świadomy grzech, jeśli chodzi o jego część świadomą? Karze tę samowolę i w ten sposób chłostami zmusza grzeszącego grzechem częściowo świadomym do odpokutowania swego własnego grzechu. Chociaż Chrystus umarł za grzech Adama i wynikające z niego grzechy, nie umarł za samowolę jakichkolwiek naszych grzechów. Tak więc samowola musi być chłostami usunięta z takiej jednostki, tzn. otrzyma ona takie karanie, które usunie z jej charakteru samowolę, która doprowadziła do tego grzechu. Pismo Święte uczy, iż właśnie tak postępuje Bóg z takimi grzechami (Łuk.12:47,48).

      Kiedy jednak grzech jest całkowicie samowolny, tzn. bez jakiejkolwiek słabości czy ignorancji oraz przy pełnej wiedzy na temat natury i cech danego czynu oraz przeciwko pełnej zdolności jego uniknięcia – można go zmazać tylko przez wieczne zniszczenie. Taki grzech nie jest jednak nigdy popełniany przez grzesznika, jeśli wcześniej nie przeszedł on przez pięć doświadczeń: (1) musiał być oświecony w zakresie ogólnej prawdy, a zwłaszcza w odniesieniu do danego czynu; (2) musiał być usprawiedliwiony; (3) musiał być spłodzony z Ducha; (4) musiał zrozumieć głębokie rzeczy Boskiego Słowa i planu; oraz (5) musiał zrozumieć przywilej stania się jednym z Królów i Kapłanów przyszłego wieku. Innymi słowy, grzech ten mogą popełnić tylko zaawansowani chrześcijanie. Jeśli tacy odpadają, niemożliwe jest ponowne odrodzenie ich ku pokucie. Czeka ich wieczne zniszczenie (Żyd.6:4-8). Nie ma już za nich ofiary za grzech, ponieważ przez grzech i przy całkowitej samowoli utracili zasługę tej jedynej ofiary. Grzech ten popełniany jest na trzy sposoby: (1) przez odrzucenie ofiary okupu; (2) przez odrzucenie udziału w ofiarniczych cierpieniach Chrystusa oraz (3) przez niszczenie w sercu Ducha Świętego (Żyd.10:26-29; 6:6; 2 Ptr.2:1; Judy 4; 1 Jan 5:16). Rzeczy te mogą być jednak popełnione tylko przez kogoś, kto był zaawansowanym, spłodzonym z Ducha synem Bożym. Wykorzystując ignorancję tych, którzy nie doznali pięciu

poprzednia stronanastępna strona