Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 247
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
się przed niebezpieczeństwami i upadają na duchu przed trudnościami. Stan ich serca i umysłu jest przeciwieństwem odwagi, a przynajmniej zdradza brak odwagi. Przeciwieństwem odwagi jest tchórzostwo, które wypływa z nawykowego używania strachu. Jak już zauważyliśmy, strach działa przez organ uczuciowy zamiłowania do bezpieczeństwa. Bóg posiada ten organ uczuciowy oraz wynikającą z niego zaletę ostrożności. Nie boi się jednak nikogo ani niczego. Nie odczuwa lęku o Swe własne osobiste bezpieczeństwo. Ostrożności używa w odniesieniu do Swych sług, Swego słowa i dzieł. Gdyby znajdował się pod kontrolą zamiłowania do bezpieczeństwa, stałby się tchórzliwy. Nigdy nie pozwala na to, by ono Nim rządziło. Przez Swe wyższe łaski pierwszorzędne tłumi On kontrolę zamiłowania do bezpieczeństwa, przez co używa odwagi, która z hartem ducha, spokojem, stałością i wytrwałością stawia czoło niebezpieczeństwom i trudnościom. Czyniąc to, nie upada On na duchu. Wprost przeciwnie: jest ożywiony i nieustraszony w najwyższym tego słowa znaczeniu. Tak więc odwaga jest przymiotem charakteru Boga. Jest drugorzędną łaską Jego charakteru, ponieważ powstaje w wyniku tłumienia przez wyższe pierwszorzędne łaski chęci przejęcia kontroli nad Nim przez niższy pierwszorzędny organ uczuciowy – zamiłowania do bezpieczeństwa. Jest ona godna Boga.
Sam Bóg nigdy nie mógłby się znaleźć w okolicznościach, w których byłby osobiście zagrożony. Dlatego omawiając ostrożność jako niższą pierwszorzędną łaskę Boga, zauważyliśmy, iż jest ona używana nie w interesie Jego własnego osobistego bezpieczeństwa, lecz w interesie osób od Niego zależnych – Jego sług oraz Jego synów z nowych stworzeń oraz aniołów, jak również Jego planów i dzieł w celu zapewnienia im bezpieczeństwa. A zatem odwaga Boga nie jest używana w obliczu osobistego zagrożenia, ponieważ nie ma i nie może znaleźć się On w sytuacji osobistego zagrożenia. Jego odwaga