Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 258
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
otwarcie powiedział Żydom, że zabili Księcia żywota. Nieco później on i Jan szczerze powiedzieli Sanhedrynowi, że Pan Jezus, którego ukrzyżowali, jest tym, przez którego będą musieli szukać zbawienia, jeśli kiedykolwiek je osiągną. Piotr szczerze wypomniał Ananiaszowi i Safirze ich zło, czarownikowi Szymonowi złą postawę jego serca i próbę kupienia Boskich władz, a żydowskim braciom nieuznawanie faktu, że poganie tak samo jak Żydzi podlegali celom wysokiego powołania. Działając przez św. Pawła, Pan w podobny sposób manifestował Swą szczerość. Wybitnym tego przykładem jest postępowanie św. Pawła z czarownikiem Elimasem, pokornym tego przykładem jest postępowanie z poganami, którzy usiłowali oddać cześć jemu i Barnabie, a nieustraszonym przykładem wyjaśnianie Feliksowi sprawiedliwości, umiarkowania i przyszłego sądu. Odmowa Pawła wyrażenia zgody na pragnienie Barnaby, by zabrać ze sobą Marka jako pomocnika po tym, jak ten ostatni nie sprawdził się w tej roli w czasie poprzedniej podróży, to kolejny jej przykład. Kazania i pisma św. Pawła, jak również pozostałe pisma Nowego Testamentu to wspaniałe przykłady szczerości. Jasne przesłania Boga do prześladujących żydów, pogan i nominalnych chrześcijan, a także Jego wyraźne przemawianie do poświęconego ludu przez cały wiek dostarczają nam wielu kolejnych przykładów szczerości Boga. Księga Objawienia, szczególnie jej pierwsze trzy rozdziały, są znamiennym dowodem szczerości Boga. Z pewnością Biblia i późniejsza historia potwierdzają szczerość jako przymiot Boga.
Jako taka jest ona owocna w utrzymywaniu grzechu w pewnych ryzach, a grzeszników w pewnych ograniczeniach oraz doprowadzaniu tych o wrażliwych sercach do pokuty i wiary usprawiedliwienia, do poświęcenia i do wiernego wypełniania poświęcenia. Podobnie dobre owoce przyniesie także w następnym wieku. Tak więc możemy cieszyć się i wychwalać naszego Boga w tej, jak i w każdej innej zalecie Boskiego charakteru.