Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 268
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
zmarłych, ustanowienia królestwa Bożego, usunięcia warunków sprzyjających grzechowi i błędowi, wprowadzenia warunków sprzyjających sprawiedliwości i prawdzie, błogosławienia całej ludzkości korzystnymi sposobnościami dochodzenia do harmonii z Bogiem oraz dostępowania stopniowego uzdrowienia od skutków klątwy i stopniowego nabywania restytucji proporcjonalnie do okazywanego posłuszeństwa, aż w końcu doprowadzą do doskonałości wszystkich posłusznych. Wtedy Bóg udzieli im przywileju przeprowadzenia ostatecznej próby ludzkości zakończonej udzieleniem wiecznego życia wiernym na rajskiej ziemi, którą do tego celu przygotują, oraz wiecznej śmierci niewiernym. Następnie Bóg udzieli im przywileju stale rozwijającego się królestwa po całym wszechświecie jako ich wiecznego zajęcia. Bogactwa Jego szczodrości wobec świętych z pewnością wykraczają poza wszystko to, co kiedykolwiek mogło wstąpić na umysł ludzki.
Na nieco mniejszą skalę niż w przypadku świętych Bóg używa i będzie używał szczodrości wobec Starożytnych Godnych, Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych. Pierwszym z nich szczodrze udzielał objawień Starego Testamentu w postaci prawd, które wówczas były dla nich na czasie, z uwagi na przyszłą ofiarę Chrystusa udzielał im przywileju usprawiedliwienia z wiary, a w próbach wiary i oddania dla sprawiedliwości odpowiednio przygotowywał ich do urzędu książąt ziemi w Tysiącleciu (Ps.45:17). Udzieli im zmartwychwstania lepszego od świata (Żyd.11:35), lepszego dlatego, że wyprzedzi ono jego zmartwychwstanie o tysiąc lat. Otrzymają oni bowiem urząd książąt i panowanie nad ludzkością przez błogosławienie, podczas gdy pozostali będą ich poddanymi pod Chrystusem. Przy końcu Tysiąclecia otrzymają też przywilej stania się duchowymi istotami i otrzymania niebiańskiego domu, czego nigdy nie otrzyma świat. Będą dla nich przewidziane liczne i naprawdę bardzo wysokie wieczne przywileje, choć niższe od tych, jakie otrzymuje Maluczkie Stadko.