Epifaniczny tom 1 – rozdział 5 – str. 270
Drugorzędne Łaski Charakteru Boga
niższego od Starożytnych Godnych i otrzymują od Boga wiele hojnych darów łaski, miłosierdzia i prawdy, a w Tysiącleciu otrzymają przywilej niższego rzędu książąt na ziemi, ze wszystkimi należącymi do tego przywilejami. Po Tysiącleciu razem ze Starożytnymi Godnymi zostaną podniesieni do duchowej natury i niebiańskiego domu. Widzimy zatem, że Bóg jest i będzie nadzwyczaj szczodry wobec wszystkich czterech wybranych klas Swego planu.
Szczodrość Boga wobec nie wybranego świata działa nawet teraz, gdy na rodzaju ludzkim ciąży klątwa, a w przyszłym wieku okaże się ona jeszcze wyraźniej. Pamiętając o tym, że rodzina ludzka dziedziczy po Adamie Boski wyrok śmierci, będziemy w stanie lepiej zrozumieć, jak szczodry jest Bóg w okazywaniu Swej uprzejmości wobec skazańców. Jest On bardzo wspaniałomyślny i życzliwy wobec ludzkości, z pewnymi ograniczeniami wynikającymi z wykonywania na rodzaju ludzkim Jego wyroku. Udziela licznych błogosławieństw dla ciała, umysłu i serca. Obficie posyła błogosławieństwa natury w stopniu, w jakim są oni w stanie z nich skorzystać. Sprawia bowiem, że słońce świeci na złych i dobrych, deszcz posyła zarówno niesprawiedliwym, jak i sprawiedliwym. Główne zło człowieka jest jego udziałem z powodu wykonawcy tego wyroku – szatana – który samolubnie wykorzystuje swe stanowisko po to, by wyrządzać zło skazanym, nad którymi panuje. Gdy weźmiemy pod uwagę fizyczne i umysłowe błogosławieństwa otrzymywane przez skazany świat pod względem zdrowia, bogactw, domu, społeczeństwa, państwa, finansów, przemysłu, edukacji, sztuki, nauki, literatury i prawa – przy czym zawarte w nich dobro w każdym przypadku jest wynikiem szczodrości Boga – musimy przyznać, że Bóg jest bardzo życzliwy i dobroczynny wobec Swych skazańców. Nigdzie nie ma Sobie równego.
Jego szczodrość jawi się jednak w jeszcze bogatszych formach, gdy pomyślimy, jak obficie udziela i będzie udzielał po to, by ratować świat z jego upadłego stanu. Jego postępowanie