Epifaniczny tom 1 – rozdział 6 – str. 289
Trzeciorzędne Łaski Charakteru Boga
„Nie jest Bóg jako człowiek, aby kłamał (…) azaż on rzecze, a nie uczyni? Wymówi, a nie wypełni?” (4Moj. 23:19). „Wszystkie drogi jego są sprawiedliwe, bo jest Bóg prawdziwy” (5Moj. 32:4). „Wszystkie ścieżki Pańskie są miłosierdzie i prawda” (Psalm 25:10). „Odkupiłeś mię, Panie Boże prawdziwy” (Psalm 31:6). „Wszystkie sprawy jego wierne” (Psalm 33:4). „Sprawiedliwości twojej nie ukryłem (…) prawdę twoją i zbawienie twoje opowiadałem” (Psalm 40:11). „Pośle mi Bóg miłosierdzie swoje i prawdę swą (…) albowiem wielkie jest aż do niebios miłosierdzie twoje i (…) prawda twoja” (Psalm 57:4, 11). „Ale ty, Panie (…) wielce miłosierny i prawdziwy” (Psalm 86:15). „Miłosierdzie i prawda uprzedzają oblicze twoje” (Psalm 89:15). „Na wieki trwa miłosierdzie jego, i od narodu aż do narodu prawda jego” (Psalm 100:5). „Boś nade wszystko uwielbił imię twoje [Twój charakter]” (Psalm 138:2). „Który przestrzega prawdy aż na wieki” (Psalm 146:6). „Rady twe, z dawna postanowione, są wierną prawdą” (Izaj. 25:1). „Sprawię, aby uczynki ich działy się w prawdzie” (Izaj. 61:8). „Którego wszystkie sprawy są prawdą” (Dan. 4:37). „Ten, który mię posłał, jest prawdziwy” (Jan 8:26). „Niech Bóg będzie prawdziwy” (Rzym. 3:4). „Panie święty i prawdziwy” (Obj. 6:10). „Sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje” (Obj. 15:3). Wszystkie te wersety dowodzą, że Bóg podlega własnemu prawu prawdy, a niektóre z nich dowodzą, że podlega On Swemu prawu sprawiedliwości i miłości.
Teraz zacytujemy kilka wersetów, które pokazują, że jest On oddany Swemu prawu sprawiedliwości: „Izali Sędzia wszystkiej ziemi nie czyni sprawiedliwości?” (1Moj. 18:25). „Człowiek jeden zgrzeszył, a na wszystek lud gniewać się będziesz?” (4Moj. 16:22). „Sprawiedliwy i prawy jest” (5Moj. 32:4). „Rozsądź sługi twoje, potępiając niezbożnego (…) a usprawiedliwiając sprawiedliwego” (1Król. 8:32). „U Pana, Boga naszego nie ma nieprawości” (2Kron. 19:7). „Niech będzie daleka niepobożność od Boga i nieprawość. A Bóg przewrotnie nie czyni (…) na nikogo nie wkłada więcej, żeby