Epifaniczny tom 1 – rozdział 6 – str. 315
Trzeciorzędne Łaski Charakteru Boga
inni nam przeszkadzają, są wobec nas niegrzeczni, obrażają swymi insynuacjami, nieuczciwie oskarżają, odtrącają, popełniają błędy, przejawiają szczególnie osobliwe nawyki, zdradzają różnice opinii i upodobań, zaprzeczają nam, stwarzają niewygody itp. Możemy ignorować je jako nie istniejące lub pomijać je bez roztrząsania i ze szczerym sercem, bez względu na to jak nieprzyjemne uczucia mogą one w naturalny sposób wzbudzać w naszym umyśle lub sercu. W takich przypadkach naturalnie jesteśmy skłonni do potraktowania winowajcy w sposób typowy dla człowieka o ograniczonym umyśle i sercu. Jeśli taka skłonność otrzyma przyzwolenie, tracimy naszą wielkoduszność; jeśli jednak w takich doświadczeniach zachowamy wielkość i wspaniałomyślność, wielkoduszność zadziała w odpowiedniej dla siebie sferze, niosąc błogosławieństwo wszystkim.
Należy w tym miejscu zauważyć, że w Biblii nie występuje ani słowo wielkoduszność, ani wielkoduszny, a ich odpowiednikiem jest dobroć (Gal. 5:22). Często występuje w niej jednak idea zawarta w tych słowach, i to w odniesieniu do Boga, Chrystusa i innych. Szczególnie pokazuje ona Boga jako posiadającego tę zaletę w bardzo dużym stopniu. Świadczy o tym znaczna swoboda, na jaką pozwala On szatanowi, demonom i upadłym ludziom. Udzielenie moralnie wolnym stworzeniom wolnej woli oraz dozwolenie na jej używanie to kolejny dowód posiadania przez Niego tej zalety. Hojne udzielanie bez wypominania zarówno sprawiedliwym, jak i niesprawiedliwym podobnie świadczy o jej istnieniu w Bogu. Ukazują ją również niezliczone przypadki przymykania przez Niego oka na ludzką ignorancję i słabości; natomiast wyjątkowe przywileje i swobody, na jakie zezwala dobrym, koronują w Nim tę zaletę. Jakże daleki jest od Niego duch wynajdywania wad i krytykowania! Jakże obcy jest Mu duch małostkowości i pustych form, czepiania się nieistotnych rzeczy czy też upierania przy zbytecznych i niczemu nie służących zasadach. Złe humory i błahostki nie znajdują miejsca w Jego myślach, motywach, słowach i czynach. Jego praktyczna natura sprawia, że pomija i ignoruje to, co nie ma