Epifaniczny tom 1 – rozdział 6 – str. 327
Trzeciorzędne Łaski Charakteru Boga
przymierzy – nie przymierzem kontraktowym, zobowiązującym dwie strony wobec pewnych warunków, których spełnienie przynosi błogosławieństwa każdej ze stron, lecz przymierzem będącym zwykłą obietnicą, zobowiązującym tylko jedną stronę do wykonania pewnych rzeczy dla innych. Takim jednostronnym przymierzem jest także przymierze Abrahama. Takimi są też przymierza wobec Nasienia oraz nasze przymierze poświęcenia Bogu. Przymierze wobec Noego jest przez Boga dotrzymywane. Od tamtej pory nigdy nie dozwolił na to, by potop zniszczył społeczeństwo ludzkie, co dowodzi Jego wierności temu przymierzu. Chociaż przymierze Abrahamowe, Sary i pozostałe części Przymierza potwierdzonego przysięgą, a dotyczące różnych klas „nasienia” (1 Moj.12:2-14; 22:16-18) nie zostały całkowicie wykonane, ponieważ niektóre ich zarysy wciąż należą do przyszłości, te ich części, które stały się już na czasie, zostały już wykonane, a niektóre inne są w trakcie wykonywania. Części przymierza potwierdzonego przysięgą odnoszące się do Starożytnych Godnych, które były na czasie za ich dni, zostały oczywiście wykonane, tzn. zostali oni przez Boga rozwinięci w charakterze tak, by nadawali się do stanowisk książąt Tysiąclecia, a dla celów takiego rozwoju otrzymali zwycięstwo nad swymi wszystkimi wrogami. Abrahamowi Bóg w przeszłości dał część, a obecnie daje resztę Nasienia, które ma być narzędziem błogosławienia. W czasie Wieku Ewangelii Bóg kończy wybór klasy Chrystusa, części tego Nasienia, i zajmuje się zakończeniem rozwijania Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych, także części tego Nasienia. Dowodzi to Jego wierności w wypełnianiu tych przymierzy, nawet jeśli nie zostały one jeszcze całkowicie wykonane. Stopniowe i stałe ich realizowanie jest gwarancją ich całkowitego wypełnienia w odpowiednim czasie, a przez to także dowodem wierności Boga.
Pismo Święte objawia szczególnie dwa przymierza warunkowe: Stare Przymierze (Przymierze Zakonu) oraz