Epifaniczny tom 1 – rozdział 7 – str. 383
Fałszywe poglądy niewiary na temat Boga
materii i jej wrodzonym siłom najwyższych i największych z możliwych przymiotów woli, których one nie posiadają. Zupełnie niemożliwe jest wyjaśnienie istnienia, zachowania i zarządzania wszechświatem w jakikolwiek inny sposób jak tylko przez przypisanie ich dziełu inteligentnej, mądrej i potężnej świadomej osobowości. Materia nieorganiczna i ślepa siła pod żadnym względem nie odpowiada ogromowi zadań w stworzeniu, zachowywaniu i uporządkowaniu całej natury ożywionej i nieożywionej. Tak więc z punktu widzenia zapoczątkowania, zachowania i zarządzania wszechświatem teizm jest bardzo rozsądną teorią, podczas gdy materializm jest całkowicie niezdolny do wyjaśnienia tych cudownych zjawisk.
Pozostawiając naturę nieorganiczną jako niemożliwą do wyjaśnienia przez materializm i jako logicznie wyjaśnioną przez teizm, porównajmy te dwa poglądy pod względem ich stosowności wyjaśnienia natury organicznej. Na wstępie tego zagadnienia stajemy przed pytaniem o początek życia. Materializm całkowicie się tutaj załamuje: przy pomocy swych narzędzi – materii i jej wrodzonych sił – nie jest w stanie przekroczyć przepaści między tym, co nieżywe a życiem. Próbując jakoś pokonać tę przepaść, ucieka się do poglądu, że życie powstało spontanicznie. Jednak jego własna zasada – że to, co jest w skutku (w naszym przypadku życie), musi być i w przyczynie – nie pozwala mu logicznie używać tej hipotezy. Ponadto, gdyby teoria ta była prawdziwa, mielibyśmy wokół nas przykłady spontanicznego powstawania życia, czego ani my, ani nikt inny nigdy nie widział. Co więcej, nie potwierdziły tego wysiłki eksperymentów naukowych, ponieważ w żadnym z nich nie udało się doprowadzić do jego spontanicznego powstania. Naukowcy są obecnie praktycznie jednomyślni w twierdzeniu, że jest to nie do udowodnienia. A zatem materializm ograniczony do swych własnych narzędzi nie jest w stanie wyjaśnić początku życia w rzekomo pierwotnie pozbawionym życia wszechświecie. Teizm pięknie wyjaśnia go w roślinach, zwierzętach i istotach duchowych – w życiu roślinnym przez połączenie ciała rośliny z zasadą życia, gdzie łącznikiem