Epifaniczny tom 1 – rozdział 7 – str. 418
związanych z położeniem tych obszarów, ich klimatu i atmosfery – nie pasują do poglądu o doskonałości natury. Gdy wśród ludzkości widzimy liczne dowody niedoskonałości fizycznej, umysłowej, moralnej i religijnej, a jeszcze większe dowody niedoskonałości w świecie zwierząt, ptactwa, owadów, gadów i ryb – musimy przyznać, że pod tymi względami natura daleka jest od doskonałości. Trzęsienia ziemi, wulkany, susze, głód, eksplozje, zarazy, mory, choroby, szkodniki, tornada i fale przypływowe to kolejne oskarżenia doktryny o doskonałości natury. Narodziny kalek, samolubna walka o przetrwanie i zasada siły obecne w całej naturze uzasadniają kwestionowanie przez nas tej doktryny. Rozumując przez analogię, o ile wiemy, poza mieszkaniem Boga i aniołów planety naszego układu słonecznego oraz planety wszystkich pozostałych układów słonecznych podobnych do naszego są dalekie od doskonałości.
Na zarzut, iż nasze zrozumienie oznacza, że dzieło Stwórcy jest niedoskonałe, odpowiadamy: tak i nie. Ta część twórczego dzieła Boga, która jest zakończona, niewątpliwie jest bez skazy (5Moj. 32:4). O ile jednak wiemy, jak dotąd we wszechświecie jest tylko jedna gwiazda, na której dzieło Stwórcy zostało zakończone – gwiazda, na której mieszka Bóg i aniołowie i którą Bóg obiecał wiernym jako niebo. Oczekiwanie, że uwierzymy, iż niedokończone dzieło Boga jest doskonałe jest równie niedorzeczne, co żądanie od nas, abyśmy uwierzyli, że doskonały jest niedokończony zegarek zegarmistrza, niedokończony samochód producenta samochodów czy też niedokończone dynamo elektryka. Żaden niedokończony wynalazek nie może być doskonały. Podkreślone wyżej niedoskonałości ziemi i prawdopodobnie inne panujące na innych planetach są wynikiem faktu niezakończenia na nich przez Stwórcę procesu tworzenia. Gdy procesy takie dobiegną końca, nasza ziemia i wszystkie inne planety będą doskonałe, jak uczy o tym Biblia. W Biblii znajdujemy wskazówki, że Jezus i święci jako swe wieczne dzieło