Epifaniczny tom 1 – rozdział 7 – str. 442
Fałszywe poglądy niewiary na temat Boga
uczucia (Łuk. 16:15; Obj. 2:6,15). Te biblijne opisy całkowicie dowodzą, że Bóg rzeczywiście traktuje grzech z odrazą i karze go. Dowodzą one zatem, że bóg deizmu w swojej postawie wobec grzechu jest niebibilijny i nie do przyjęcia.
Co więcej, Biblia wyraźnie uczy, że Bóg karze za grzech w celu poprawy, a kiedy poprawa taka zostaje odrzucona, wymierza grzesznikowi najwyższą karę – śmierć. Jedną z form karania jest odcięcie grzesznika od Jego łaski i społeczności. Jest to wielokrotnie przedstawione w Biblii (5Moj. 31:17, 18; 2Kron. 24:20; Ijob 13:24; Izaj. 59:2; Mich. 3:4). Grzech jest karany przez utrapienia związane z klątwą (1 Moj. 3:16-19). Doprowadził on do zniszczenia w potopie rodzaju ludzkiego z wyjątkiem jednej rodziny (1Moj. 6:7). Sodoma, Gomora i pozostałe miasta równiny zostały z jego powodu skazane na zagładę (1Moj. 18:20; 19:13). Sprowadził on na Izrael wiele kar (2Moj. 32:33,34; 34:7; 3 Moj. 26:14-21; 4Moj. 15:30,31; 32:23). Doprowadził do wykluczenia z dziedzictwa Kanaanu pokolenia, które opuściło Egipt z wyjątkiem dwóch osób (Psalm 95:10,11). Doprowadził on także do usunięcia wszystkich z Kanaanu na okres 70 lat (Jer. 42:2-6), a także do ich odrzucenia od Boskiej łaski i skazania na liczne cierpienia Wieku Ewangelii (Rzym. 11:25; Dan. 9:26,27). Te nauki i fakty są w całkowitej sprzeczności z poglądem deizmu co do beztroski Boga w odniesieniu do grzechu człowieka. Biblia uczy także, że ostateczną karą dla niepoprawnego grzesznika jest śmierć. Bezpośrednio potwierdzają to następujące wersety: 1Moj. 2:17; Jer. 31:30; Rzym. 1:32; 5:12,17; 6:16,21. 23; 7:5; 1Kor. 15:21,22,56; Jak. 1:15; 1Jana 5:16. Poniższe wersety mówią o śmierci jako ostatecznej karze za grzech: 1Moj. 3:19; Rzym. 1:18; 5:16, 18, 19. Tak więc wymierzanie przez Boga śmierci jako najwyższej kary za grzech wskazuje, że w odniesieniu do grzechu jest On zupełnie innym Bogiem od Boga deizmu.
Także fakty ludzkiego doświadczenia dowodzą, że Bóg nie pozostaje obojętny na grzech człowieka, lecz najpierw