Epifaniczny tom 1 – rozdział 7 – str. 446
Fałszywe poglądy niewiary na temat Boga
z niego znikają wszelkie skazy charakteru. Twierdzą oni zatem, że wszyscy zmarli mogą i rzeczywiści cieszą się wiecznym szczęściem w niewinności. Podstawą tego poglądu o naturalnej nieśmiertelności człowieka w wiecznym szczęściu jest błędny pogląd o Bogu. Wynika z niego, że za cierpienia w tym życiu Bóg jest zobowiązany sprawiedliwością do udzielenia człowiekowi nie kończącego się, nie podlegającego śmierci i szczęśliwego życia w sprawiedliwości. Przeciwko temu poglądowi o wrodzonej nieśmiertelności ludzkości i pewnym wiecznym szczęściu w świecie duchów, rzekomo wymaganym przez sprawiedliwość Boga, jest wiele silnych argumentów, które pokrótce tutaj przedstawimy, mając nadzieję później zająć się tym tematem bardziej szczegółowo.
Przeciwko takiemu poglądowi można postawić fakt milczenia Biblii i przeciwne mu wersety Biblii. Pisarze Starego Testamentu oczywiście całkowicie milczą na ten temat, a ich jedyna nadzieja na życie przyszłe opiera się na wierze w zmartwychwstanie, a nie na tym, że człowiek w rzeczywistości nie umiera. To samo milczenie Biblii dotyczy nauk Jezusa, apostołów i innych pisarzy Nowego Testamentu. Przeciwne nauki sekciarstwa wynikają z dosłownej interpretacji przypowieści i wizji, z których żadne nie powinny być dosłownie interpretowane, ponieważ ze swej natury z konieczności są wyrażone językiem symbolicznym. Taki pogląd o człowieku przeczy licznym wersetom. Oto kilka z nich, dowodzących, że w stanie śmierci człowiek jest martwy, nie żywy: Joz. 20:3,9; Ijob 36:14; Psalm 56:14; 78:50; 116:8; Ezech. 18:4,20; Mat. 26:37; Jak. 5:20; Obj. 8:9; 16:3. Doktryna o wrodzonej nieśmiertelności człowieka i związanym z tym jego życiu po śmierci sprzeczna jest z tekstami mówiącymi o martwych duszach. Widać to w kontrastach następujących wersetów, poprawnie przetłumaczonych: Psalm 22:30; 30:4; 37:19, 20; 66:9; Izaj. 56:3; Ezech. 13:18, 19; 20:27. Widać to także w wersetach, w których hebrajskie wyrażenie martwe dusze jest tłumaczone w przekładzie A. V. jako martwe ciała: 3Moj. 21:1; 4Moj. 6:6; 9:6,7,10; 19:13; Agg. 2:13.