Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 456
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
jacy rozwinęli się z pierwotnego boga, nazywali trinamaaka – trójca. Tak więc sama terminologia, jak również idea pogaństwa na temat ich bóstwa z powodu apostazji na początku Wieku Ewangelii została wprowadzona wśród chrześcijan na oznaczenie fałszywej trójcy. By zapożyczone z pogaństwa fałszerstwo uczynić zupełnym, szatan wprowadził Marię na miejsce najwyższej z pogańskich bogiń, która zajmowała miejsce zaraz po ich trójcach, a kanonizowanych świętych umieścił na miejscu niższych bożków i bogiń pogaństwa. W ten sposób katolicyzm wprowadził pogańskie pojęcia bogów i bogiń pod chrześcijańskimi nazwami. Dlatego słusznie można go zakwalifikować do religii politeistycznych. Chociaż większość protestanckich sekt przejęła z katolicyzmu wyznaniową trójcę w odróżnieniu od trójcy Biblii, na szczęście nie przyjęła kultu Maryjnego – czczenia Marii i świętych – unikając głównego politeizmu Rzymu.
Kontrast między ateizmem – doktryną o nieistnieniu żadnego Boga, monoteizmem – doktryną o istnieniu tylko jednego Boga a politeizmem pomaga nam lepiej zrozumieć znaczenie politeizmu. Istnieją tylko trzy całkowicie monoteistyczne religie: judaizm, niewyznaniowe chrześcijaństwo i islam. Wszystkie pozostałe formy religii w mniejszym lub większym stopniu są politeistyczne. Jest zatem czymś szczególnym, że monoteizm jest w mniejszym lub większym stopniu ograniczony do cielesnych i duchowych potomków Abrahama. Politeizm jest synonimem pogaństwa: słowo to wiąże się z łacińskim paganus, co oznacza mieszkańca terenów wiejskich. Powstało ono w wyniku faktu, że wieśniacy odrzucali chrześcijaństwo na korzyść swych bożków długo po tym, jak przyjęli je mieszkańcy miast imperium rzymskiego. Zwyczajem było nazywanie ich pagini, co było aluzją do ich pogaństwa. I tak Augustyn na początku V w. pisał: „Czcicieli fałszywych i licznych bogów nazywamy poganami (paganos)”. W podobny sposób rozwijało się obecne znaczenie słowa heathen