Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 459
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
dzięki objawieniu. Inni otrzymali monoteizm od tego narodu: nie drogą ewolucji, lecz przez przyjęcie go. Biblia pokazuje, że po potopie politeizm był odstępstwem od pierwotnego objawienia i późniejszych myśli (Rzym. 1:19-28). Wersety te dowodzą, że politeizm miał swój początek po potopie. Inne biblijne wskazówki sugerują, że najpierw zaistniał on w Babilonii, a później rozwinął się w Egipcie wśród potomków Chama.
Twórcami politeizmu byli Nemrod i jego żona Semiramis, która była równocześnie jego matką. Krótka historia Nemroda jest podana w 1Moj. 10:8-12. Słowo Nemrod oznacza walczący przy pomocy lamparta. Będąc myśliwym, używał lamparta jako swego pomocnika, na co wskazują archeologiczne pozostałości Babilonii i Egiptu, a jego żona towarzyszyła mu w pogoni za zwierzętami. Najwyraźniej szybki przyrost ilości dzikich zwierząt i gadów sprawił, że ich ograniczenie było bardzo pożądane przez ludzi. Męstwo Nemroda jako myśliwego dało mu tak wielki prestiż, że stał się on pierwszym królem rządzącym Babilonią i Asyrią, jak wskazuje na to powyższy werset. Dzięki historii świeckiej fakt, że był on pierwszym królem Niniwy (1Moj. 10:11) pozwala nam utożsamić go z Ninusem, od którego Niniwa otrzymała swą nazwę, oznaczającą mieszkanie Ninusa. Według historii świeckiej był on synem, a później mężem Semiramis, pierwszej królowej Niniwy. Jego pochodzenie od bezbożnego Chama i Kusza oraz poślubienie własnej matki wskazują na jego podły charakter. Jego żona była równie podła. Odciągali oni ludzi od religii uczącej zaufania do Boga do religii uczącej zaufania do Nemroda jako ich wyzwoliciela i króla w światowości, wygodach, przyjemnościach i rozpuście. W ten sposób Nemrod zaczął odprowadzać religię Babilonii od Boga i kierować ją na samego siebie i swą żonę, by nieco później swym udziałem uczynić różne Boskie zaszczyty. Według historii świeckiej i archeologii wymyślili oni pewne ceremonie