Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 463
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
proroków, Chrystusa i apostołów wprowadzał dodatki do Boskiego objawienia na temat nadchodzącego Wybawiciela. Dodatki takie osiągnęły swój punkt szczytowy w papiestwie, które jest arcydziełem szatana w podrabianiu każdego zarysu prawdziwego nasienia – jego dzieła i panowania.
W mitach politeizmu motyw polowania boga-wyzwoliciela (Nemroda) widoczny jest w skórze lamparta, w której pokazywany był on i jego kapłani, w noszonej przez niego broni oraz w jego rzekomej walce z wężem. Atrybuty te występują w „misteriach” egipskiego Ozyrysa, rzymskiego Bachusa, greckiego Adonisa i syryjskiego Tamuza (Ezech.8:14). Melchizedek jest pokazany w dziku, który zabił tego fałszywego wybawiciela, wymienianego pod różnymi narodowymi imionami. Smutek Semiramis jest przedstawiony w smutku Izydy po Ozyrysie, Wenus po Bachusie, Astarte po Adonisie i Asterot po Tamuzie. Myśliwski motyw pokazany w niej jest przedstawiony w jej wizerunku z kołczanem pełnym strzał oraz łukiem jako egipskiej Izydy, greckiej Artemidy, syryjskiej Aszery i rzymskiej Diany. Bez względu na to, jak różne imiona nadawały tym postaciom narody, były one tymi samymi jednostkami. Pomimo różnych lokalnych kolorytów im nadawanych, byli oni tymi samymi deifikowanymi ludźmi. Pod ich imionami oraz imionami innych rzekomo deifikowanych ludzi szatan i jego towarzysze demoni zdobyli dla siebie cześć i służbę pogan. Dlatego bez względu na nieistotne różnice między religiami pogańskimi, panowała wśród nich jedność. Różnice te tworzyły się w wyniku lokalnych odrębności, przy pomocy których szatan starał się uatrakcyjnić swą religię w oczach pogan. Jednak we wszystkich istotnych kwestiach udało mu się we wszystkich narodach podać jedną religię. Z tego właśnie powodu religie pogańskie prawie nigdy wzajemnie się nie prześladowały. To właśnie dlatego wszystkie one pod różnymi imionami uznawały swych bogów za te same istoty. Z tego też powodu Rzymianie zawsze