Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 478
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
szatana w celu oszukiwania – dziełem ciemności, sprzecznością, której nikt nie potrafi zrozumieć ani wyjaśnić, podczas gdy wszystkie doktryny Biblii są wytłumaczalne i zrozumiałe.
(c) Ta trynitarska doktryna przeczy faktowi, że imię Boga – Jehowa – stosowane jest w Biblii wyłącznie do Ojca i nigdy nie jest używane jako osobiste imię Syna, który wielokrotnie w wielu wersetach pokazywany jest w kontraście jako nie będący Jehową. Jest On w nich bowiem odróżniany od Ojca, który jako jedyny nazywany jest Jehową. U Izaj. 42:6-8 imię Jehowa jest używane wobec Najwyższej Istoty jako Jego wyłączne imię; widać także, że Jehowa nie jest Synem, który jest tutaj pokazany jako wzywany, ujmowany, podtrzymywany i dawany przez Jehowę. Tekst hebrajski używa słowa Jehowa zawsze wtedy, gdy słowo Pan jest pisane w przekładzie A.V. dużymi literami, tak jak dzieje się to ze słowem PAN użytym u Izaj. 42:6-8. Poprawnie przetłumaczony Jer. 23:6, wyraźnie odróżnia Boga jako wyłącznego Jehowę od Chrystusa. Trynitarze bardzo błędnie przetłumaczyli i oznaczyli dużymi literami ten tekst, by wprowadzić do niego swój pogląd, tak jak uczynili to również w innych przypadkach. Poprawne tłumaczenie pokazuje, że Chrystus nie jest Jehową: „Oto imię, którym Jehowa nazwie go [Chrystusa], sprawiedliwość nasza”. Prosimy porównać to z 1 Kor.1:30. Tak więc jest On wyznaczonym przez Jehowę Zbawicielem świata, a nie samym Jehową. Prosimy sprawdzić dosłowne tłumaczenie doktora Younga, który choć jest trynitarzem, w zasadzie tłumaczy go tak samo jak my. Choć Jer.33:16 został błędnie przetłumaczony, duże litery zostały w nim zaznaczone poprawnie. Powodem niewątpliwie była obawa, że ten sam rodzaj dużych liter sugerowałby, że także i kościół jest Jehową. Takie tłumaczenie czyniłoby kościół Jehową, gdyby ich procedura z Jer. 23:5, 6 została zastosowana także i tutaj przez analogię. Poprawne tłumaczenie brzmi: Oto imię, którym