Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 507
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
Następujące uwagi także dowodzą, że w Swym zmartwychwstaniu dostąpił On Boskiej natury. Nieśmiertelność, którą Biblia definiuje jako żywot sam w sobie (1 Tym.6:16; Jan 5:26; 6:53), jest wyłącznym przymiotem Boskiej natury, co widzimy z 1 Tym.6:16 oraz z pierwszego zdania Jana 5:26. Drugie zdanie tego wersetu wskazuje, że Bóg obiecał ją Jezusowi, gdy jeszcze jej On nie posiadał. Bóg spełnił tę obietnicę w Jego zmartwychwstaniu, co dostrzegamy z faktu, że w zmartwychwstaniu nieśmiertelność uzyskują wszyscy wierni, do których należy także i On (1 Kor.15:53,54), jak również z faktu, że święci będą w zmartwychwstaniu tacy jak On (1 Jan 3:2); tak więc musiał On ją wówczas otrzymać, ponieważ oni uczestniczą w Jego zmartwychwstaniu (Filip3:10). Podobieństwo to polega na tym, że w swym zmartwychwstaniu otrzymują oni Jego, czyli Boską naturę, ponieważ ich zmartwychwstanie jest zmartwychwstaniem takim samym jak Jego (2 Ptr.1:4;Filip.3:10,21; 1 Kor.15:45-49). W Swym zmartwychwstaniu otrzymał więc On Boską naturę i związany z nią rodzaj życia – nieśmiertelność. Fakt nieposiadania przez Jezusa nieśmiertelności przed zmartwychwstaniem oczywisty jest z tego, że umarł, co jest niemożliwe dla istoty nieśmiertelnej. Skoro nieśmiertelność jest wrodzonym przymiotem wyłącznie Boskiej natury (1 Tym.6:16), przed zmartwychwstaniem Jezus nie był w Boskiej naturze, gdyż umarł. Dopiero Jego zmartwychwstanie przemieniło Go z istoty ludzkiej w duchową (1 Kor.15:45-49), i to właśnie w zmartwychwstaniu dostąpił On Boskiej natury. Mamy jeszcze na to i inne dowody.
Żyd.1:3-5 wyraźnie pokazuje, że Jego wyniesienie do Boskiej natury, przez co stał się „wyrazem istności jego [Boskiej natury Ojca]”, miało miejsce w Jego zmartwychwstaniu. Cały ten fragment traktuje bowiem o Nim po Jego zmartwychwstaniu, w czasie Jego uwielbienia. Zacytujemy go z Wersji Poprawionej, prosząc czytelników o szczególne zwrócenie uwagi na czas czasowników: „Który będąc blaskiem chwały