Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 531
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
także, że ich twierdzenie o tym, że Logos istniał od zawsze nie jest potwierdzone przez Miche.5:2 (wyjścia jego są z dawna, od dni wiecznych); ani przez Iz.9:6 (Ojciec wieczności); ani przez Jana 1:1,2 (na początku, poprzedzonym przedimkiem nieokreślonym). Biblia uczy o wielu początkach, lecz żaden z nich nie oznacza bez początku, co zawiera się w odwieczności. Uczy na przykład o początku wszechświata (1 Moj.1:1), człowieka (Mat.19:4,8), Wieku Ewangelii (Łuk.1:1,2; 2 Tes.2:13), drugiego świata (Żyd.1:10) oraz o okresie stwarzania aniołów przed stworzeniem wszechświata (Jan 1:1,2). W każdym z zacytowanych przed chwilą tekstów w oryginale słowo początek poprzedzone jest przedimkiem nieokreślonym, [wskazującym na jeden z wielu początków – przypis tł.]. Już samo to słowo oznacza coś przeciwnego do odwieczności, która nie ma początku. Zwolennicy trójcy przytaczają Żyd.13:8: „Jezus Chrystus wczoraj i dziś, tenże i na wieki” jako rzekomy dowód odwieczności naszego Pana, interpretując „wczoraj” jako przeszłą odwieczność, „dziś” jako teraźniejszość, a „na wieki” jako przyszłą wieczność. Według naszego zrozumienia „wczoraj” z tego wiersza odnosi się do Wieku Żydowskiego, który nazywany jest w Biblii dniem, podczas gdy „odwieczność” nigdy nie jest w Biblii nazywana dniem (Rzym.10:21; Żyd.1:2, dosłownie: „ostatni z tych dni”; tymi dniami są trzy dni, wieki drugiego świata [Patriarchów, Żydowski i Ewangelii], którego ostatnim dniem jest dzień Wieku Ewangelii); „dziś” odnosi się w tym wierszu do Wieku Ewangelii (Rzym.8:36; 2 Kor.6:2; Żyd.3:13,15), natomiast „na wieki” dotyczy przyszłej wieczności. Gdyby św. Paweł mówił tutaj o Jezusie jako istniejącym od wieków, nie użyłby słowa „wczoraj”, które nie oznacza trwania bez początku, tak jak słowo „dzisiaj” nie oznacza wieczności; użyłby raczej jakiegoś określenia oznaczającego dotychczasową wieczność, tak samo jak mówiąc o przyszłej wieczności nie używa słowa „jutro”, lecz określenia wyrażającego wieczność. To, że w wierszu tym św. Paweł nie miał na myśli, że nasz Pan nie posiada początku wynika z faktu, że wierzył, iż miał On początek jako