Epifaniczny tom 1 – rozdział 8 – str. 541
Pogańskie fałszywe poglądy na temat Boga
Wśród tych pierwszych dzieł wymieniają oni stworzenie, cytując 1 Moj.1:2; Ps.33:6; Job 33:4. Oczywiście moc i mądrość Boga doprowadziła do powstania stworzenia, jak mówią o tym te wersety, przy czym 1 Moj.1:2 i Job 33:4 dotyczą Jego Ducha w znaczeniu mocy, podczas gdy Ps.33:6 odnosi się do Jego słowa: „Ducha ust jego” w znaczeniu Jego mądrości – tej części Jego usposobienia, która cechuje się wiedzą, Jego umysłu. Jednak moc i mądrość Boga nie są oczywiście Nim Samym: są Jego zaletami. Innym z dzieł dokonywanych przez Ducha, które według trynitarzy rzekomo dowodzi iż Duch jest Bogiem, jest spłodzenie, odrodzenie i narodzenie z Ducha (Jan 3:3,5; Tyt.3:5). Przyznajemy, że Duch dokonuje tych rzeczy i że może ich dokonać tylko Bóg. Bóg dokonuje ich jednak przez Swą moc, Ducha; a z pewnością moc Boga nie jest Nim Samym. Tak więc fakt, że Duch dokonał dzieła stworzenia, a teraz dokonuje dzieła odrodzenia, nie dowodzi, że Duch jest Samym Bogiem. Dowodzi jedynie, że Duch jest mocą Boga, która nie jest osobą, lecz przymiotem osoby. W ten sposób upada trzeci argument piątego rzekomego pośredniego dowodu trójcy.
Ich czwartym argumentem pozornego piątego dowodu trójcy jest to, że wyłączna chwała – cześć – Boga jest przez Biblię przypisywana Duchowi. Muszą się jednak jeszcze bardziej napracować (niż przy swym pierwszym argumencie), by znaleźć jakiś dowód w postaci wersetu na ten temat. Ich głównym rzekomym dowodem jest Iz.6:3 – słowa serafinów: „Święty, święty, święty Pan Zastępów”. Obaliliśmy już używanie tych słów w odniesieniu do Syna i Ducha. Możemy jeszcze dodać, że gdyby Duch Święty był osobą oddzielną i inną od Ojca i Syna, Iz.6 (który oczywiście mówi o Synu pod terminem Adonai oraz o Ojcu pod terminem Jehovah, zaprzeczając jednak temu, że Syn jest Wszechmogącym Bogiem, gdyż obdarza Go innym tytułem niż Ojca) z pewnością jest miejscem, gdzie powinniśmy znaleźć