Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 17
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
Tak jak Mojżesz prowadził Izrael do Kanaanu, tak Chrystus prowadzi nas do niebiańskiego Kanaanu (Żyd. 3:1-4:3). Tak jak Mojżesz był próbowany przez cielesny Izrael, tak Chrystus jest próbowany przez Izrael duchowy (1 Kor. 10:9). Odrzucenie przez Mojżesza ducha egipskiego i przyjęcie ducha izraelskiego jest typem Chrystusa odrzucającego światowość i przyjmującego ducha duchowego Izraela. Ustanowienie przez Mojżesza typicznej Paschy jest typem ustanowienia przez naszego Pana Paschy antytypicznej (Żyd. 11:24-28). Zatem Mojżesz w historii 2 Mojżeszowej jest typem naszego Pana. Ten fakt jest kluczem do antytypu historii podanej w 2Moj. 1-15. Tym kluczem z łaski Boga możemy otworzyć cały ten fragment, w typie i antytypie, i w ten sposób uzyskać dostęp do bardzo pięknie wzniesionego i umeblowanego antytypicznego domu. Skoro Mojżesz (wyciągnięty, tj. z wody) jest typem Chrystusa, jego ojciec Amram (wysoki lud; w.1, por. z 2Moj. 6:20) reprezentuje w tym typie Boga jako Ojca naszego Pana w Jego człowieczeństwie. Jochebed (uwielbiona [w B.G. Jochabed – przypis tł.]), matka Mojżesza (2Moj. 6:20), dla celów spłodzenia i urodzenia Mojżesza jest typem (1) obietnic dotyczących uczynienia Jezusa pełnoprawnym członkiem Izraela oraz (2) sług, którzy nimi usługiwali. Obietnice te obejmują obietnice dotyczące nasienia niewiasty (1Moj. 3:15), Abrahama (1Moj. 22:16-18), Izaaka (1Moj. 21:12), Jakuba (1Moj. 28:14), Judy (1Moj. 49:10), Dawida (Dz.Ap. 2:30) itd., a także obietnice mówiące o Jego narodzeniu (Izaj. 7:14-16; 9:6; Mich. 5:2 itd.). Słudzy służący tymi obietnicami obejmują osoby wymienione w powyższym zdaniu, jak również Mojżesza i proroków, którzy mówili o wprowadzeniu Jezusa do Izraela jako członka tego narodu, a także Marię, Józefa, pasterzy, mędrców, Symeona i Annę. Niektórzy mogą dziwić się, dlaczego w matce uwzględniamy Józefa, pasterzy, mędrców, Symeona i Annę. Odpowiadamy, że nikt nie był uważany za pełnoprawnego członka Izraela w chwili narodzenia, ani nawet w chwili obrzezania, lecz dopiero począwszy od przedstawienia go Panu w świątyni 40 dnia.