Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 18
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
A wszystkie wspomniane osoby służyły w związku z odpowiednimi czynami i wydarzeniami.
(11) Na podstawie tego widzimy, że narodzin Jezusa (w. 2) nie traktujemy jako pełnego antytypu narodzin Mojżesza. Uważamy raczej, że narodziny Mojżesza są typem następujących rzeczy: poczęcia Jezusa, rozwoju jako zarodka, narodzin, obrzezania i przedstawienia w świątyni. Józef i inne osoby w tym usługujące stają się więc częścią antytypicznej matki. Zatem spłodzenie Mojżesza przez Amrama ilustruje udzielenie przez Boga obietnic, że Jezus stanie się w pełni członkiem Izraela. Poczęcie i rozwijanie Mojżesza przez Jochebed (uwielbiona, tzn. zaszczycona w ten sposób) obrazuje sług obietnic otrzymujących i w pełni rozwijających je w celu wprowadzenia Jezusa jako pełnoprawnego członka Izraela. Piękne rysy Mojżesza oraz wyjątkowo szybki rozwój od narodzenia do ukończenia trzeciego miesiąca życia są typem wspaniałych cech ciała, serca i umysłu naszego Pana, od chwili przedstawienia Go w świątyni aż do dwunastego roku życia. Jako doskonałe niemowlę, dziecko i chłopiec, nasz Pan w okresie tych dwunastu lat w coraz większym oczywiście stopniu przejawiał nadzwyczaj piękne cechy fizyczne, umysłowe, artystyczne, moralne i religijne, co jest antytypem trzech miesięcy ukrywania Mojżesza. Ukrywanie Mojżesza jest typem ochrony, jakiej Józef, Maria i mędrcy udzielili dziecku Jezusowi przed gniewem Heroda i jego syna, co obejmowało wyjazd mędrców do domu inną drogą niż przez Jeruzalem, ucieczkę Józefa i Marii z Dzieckiem do Egiptu, pozostawanie tam aż do śmierci Heroda, przeniesienie się z Betlejem w Judzie do Nazaretu w Galilei jako stałego miejsca zamieszkania, by nie podlegać bliskiej jurysdykcji Archelausa, syna Heroda, oraz trzymanie Go blisko Nazaretu aż do dwunastego roku życia. Niemożliwość ukrywania Mojżesza (w. 3) przez Jochebed dłużej niż przez trzy miesiące, prawdopodobnie z powodu jego wyjątkowo szybkiego rozwoju oraz początków chodzenia i mówienia, jest typem faktu, że zgodnie z oczekiwaniami izraelski chłopiec w wieku dwunastu lat, zbliżający się do wieku swej konfirmacji (13 lat),