Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 21
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
chętnie kontynuowaliby to w nieskończoność. Jednak analogicznie do sugestii Miriam, by znaleźć dla Mojżesza hebrajską opiekunkę, Maria i Józef zaproponowali, by dalsze kształcenie Jezusa było kontynuowane tak jak wcześniej, lecz od tej pory na korzyść żydowskiego sekciarstwa reprezentowanego w uczonych w Piśmie. Zgoda na to ze strony uczonych w Piśmie jest antytypem zgody księżniczki na sugestię Miriam (w. 8). Poproszenie Jochebed o to, by była opiekunką, jest typem opatrznościowego powołania powyższych osób do dalszego kształcenia Jezusa. Wydanie przez księżniczkę polecenia matce Mojżesza (w. 9), by wychowywała dla niej to dziecko, obrazuje oddanie Jezusa przez żydowskie sekciarstwo opisanej powyżej antytypicznej matce w celu wychowania Go w karności i czci dla Boga, w interesie sekciarstwa. Zapłata zaoferowana matce Mojżesza reprezentuje korzyści, jakich żydowskie sekciarstwo udzieliło antytypicznej matce. Z powodu zainteresowania dzieckiem księżniczka niewątpliwie często odwiedzała Mojżesza w czasie jego wychowywania i wręczała jego matce zapłatę, tak jak niewątpliwie przy późniejszych (niezapisanych) wizytach Marii, Józefa i Jezusa w świątyni, gdzie zgodnie z prawem mieli się pojawiać trzy razy w roku (Pascha, Pięćdziesiątnica i Święto Namiotów), żydowskie sekciarstwo okazywało zainteresowanie rozwojem Jezusa i udzielało zaszczytów (zapłaty) wychowawcom tak wspaniałego chłopca i młodzieńca. Zabranie Jezusa przez Marię, Józefa i innych do Nazaretu, gdzie mógł być wychowywany dalej przez antytypiczną matkę (Marię, Józefa, Jego nauczycieli, rabina itp.) jako prawdziwy Izraelita i gdzie, jak wszędzie w Galilei, sekciarstwo Judei i Jeruzalem w pewnym stopniu było nieobecne – jest antytypem zgody matki Mojżesza na zostanie proponowaną opiekunką. Dorastanie Mojżesza (w. 10) jest typem młodzieńczego rozwoju naszego Pana w mądrości i łasce u Boga i ludzi (Łuk. 2:52).
(14) Jak podkreśliliśmy w przypadku Izaaka (P '24,142, ak.4), który był karmiony piersią aż do piątego roku życia, wschodni zwyczaj karmienia piersią przez pięć lat jedynego lub najmłodszego syna niewątpliwie miał miejsce w przypadku Mojżesza.