Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 50
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
że Mojżesz miał kierować wypowiedziami i czynami Aarona, jest typem polecenia danego Jezusowi, by był bogiem dla Kościoła, co oznacza, że Jezus miał kierować wypowiedziami i działalnością Kościoła. Polecenie Mojżeszowi (w. 17), by wziął do ręki laskę jako narzędzie do czynienia znaków (w. 2-9) obrazuje polecenie Jezusowi, by wziął do Swej mocy cały autorytet Jehowy niezbędny do dokonania antytypicznych znaków i cudów. Zatem tak jak dzięki instrukcjom, upoważnieniu i pełnomocnictwu Boga Mojżesz był w pełni przygotowany do podjęcia dzieła wyzwolenia Izraela z Egiptu i doprowadzenia go aż do Kanaanu, tak Jezus poprzez instrukcje, upoważnienie i pełnomocnictwo Jehowy został w pełni przygotowany do podjęcia dzieła wyzwolenia antytypicznego Izraela z obecnego złego świata i przyprowadzenia go do Królestwa.
(45) Powrót Mojżesza do Jetra (nie Raguela!) z prośbą o pozwolenie na powrót do jego braci, by sprawdzić jak im się powodzi, jest typem powrócenia przez naszego Pana do Boga, szczególnie działającego w Swej mądrości i sprawiedliwości, po zezwolenie na powrót na ziemię w celu realizacji przewidzianego zamierzenia i dzieła Jehowy oraz powrócenia do Jego braci, antytypicznego Izraela, by zainteresować się ich stanem. Zgoda Jetra i życzenie pomyślności przedstawia Boga, w Jego mądrości i sprawiedliwości, zgadzającego się na to i życzącego Chrystusowi powodzenia (Psalm 45:4,5). Polecenie przez Jehowę Mojżeszowi w ziemi madiańskiej, by powrócił do Egiptu, z zapewnieniem go, że jego wrogowie nie żyją, obrazuje polecenie przez Boga Jezusowi, by powrócił w drugim adwencie, z zapewnieniem Go, że szatan i jego słudzy nie są już w stanie zaszkodzić Jemu i Jego dziełu z powodu zmienionych warunków. Zabranie przez Mojżesza (w. 20) żony i dwóch synów pokazuje naszego Pana w późniejszych etapach ruchu Millera, tj. między rokiem 1844 i 1846, oddzielającego w duchu Kościół i dwie klasy usprawiedliwionych – tych bardziej wiernych i tych mniej wiernych – od nominalnego ludu Bożego, lecz jeszcze przed „wyprowadzeniem” ich.
(46) Posadzenie ich przez Mojżesza na ośle w celu zawiezienia do Egiptu jest typem utwierdzenia przez naszego Pana tych