NIEWOLA IZRAELA
I PRZYGOTOWANIE DO WYZWOLENIA

2 Mojżeszowa 1:6-4:31

UWAGI OGÓLNE – ZAMYSŁY FARAONA – PIERWSZE I DRUGIE CZTERDZIEŚCI LAT MOJŻESZA – DWAJ FARAONOWIE – POSŁANIE MOJŻESZA PRZEZ BOGA – IMIĘ BOGA – PRZESŁANIA DLA IZRAELA I FARAONA – WAHANIE MOJŻESZA – RZECZNIK – POWRÓT DO EGIPTU

      Przed wyjaśnieniem werset po wersecie 2Moj. 1:6-15:21 pragniemy podać kilka uwag co do ogólnego typicznego i antytypicznego tła odpowiednich wersetów, jako podstawy, na której będziemy budować szczegóły pojawiające się w omawianych wersetach biblijnych. W antytypie obejmuje to czas od zakończenia się potopu aż do Wieku następującego po Małym Okresie, przy końcu Tysiąclecia. Większość tej historii (2Moj. 1:6-13:22) jest typem warunków panujących w drugim złym świecie, tj. od zakończenia się potopu aż do ustanowienia ziemskiej sfery Królestwa. 2Moj. 14:1-15:21 obrazuje warunki w Tysiącleciu i po Tysiącleciu. Egipt jako kraj ilustruje drugi zły świat – porządek rzeczy od potopu do Tysiąclecia (Izaj. 10:24-27; 19:1-25; 27:12,13; 30:2,3,31; Obj. 11:8). Faraon, król Egiptu, jest typem szatana jako boga, księcia obecnego świata (Izaj. 19:11; 30:2,3; Jana 12:31; 14:30; 15:1; Efez. 2:2). Izraelici reprezentują tych, którzy w Wiekach Patriarchów i Żydowskim byli, w obecnym Wieku są, a w następnej dyspensacji będą ludem Bożym (Izaj. 8:14; Gal. 6:16; Jer. 31:31-33; Ozeasz 11:1; Mat. 19:28). Ciemiężenie Izraela przedstawia ciemiężenie rodzaju ludzkiego w stanie klątwy, a wzdychanie i płacz Izraela – wzdychanie i płacz ludzkości z powodu surowości klątwy (Mat. 11:28; Rzym. 8:20-22). Egipcjanie obrazują sług szatana, ich dostojnicy – jego upadłych aniołów oraz przywódców wśród ludzi,

poprzednia strona – następna strona