Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 8
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
natomiast pozostali Egipcjanie reprezentują ogół sług szatana (Izaj. 19:2,4,11-18; 20:4; 30:4-7; 31:3). Przełożeni postawieni nad Izraelem przez faraona reprezentują grzech, błąd i śmierć, które okrutnie obchodzą się z ludzkością w stanie klątwy (1Kor. 15:24-26; Obj. 21:4). Te uwagi ogólne pozwolą nam lepiej zrozumieć tło całego antytypu. Jesteśmy obecnie przygotowani do zbadania szczegółów. W celu zaoszczędzenia miejsca nie będziemy w pełni cytować wersetów, lecz podamy jedynie ich numery wraz z takimi odniesieniami do nich, które każdemu posiadającemu przed sobą otwartą Biblię pozwolą powiązać nasze komentarze z odpowiednimi wersetami. Rozpoczynamy od 2Moj. 1:6.
(2) Wzmianka o śmierci Józefa i jego pokolenia (w. 6) w antytypie oznacza zmianę późniejszych wydarzeń w odniesieniu do tych związanych z Józefem i jego braćmi. Wielki przyrost Izraelitów (w. 7) jest typem wielkiego przyrostu ludu Bożego w liczbie, znajomości, łasce i służbie w czasie drugiego złego świata. W Wieku Patriarchów lud Boży był nieliczny. Jego przyrost w antytypie rozpoczął się w czasie typicznego przyrostu Izraelitów w Egipcie (w.7) i trwał przez cały Wiek Żydowski i Ewangelii. Szczególnie w okresie tego drugiego Wieku przyrost ten napełnił antytypiczną ziemię (chrześcijaństwo). Nowy faraon Egiptu (w. 8), nieznający Józefa, jest typem szatana w jego roli nieokazywania uczucia ani życzliwości wobec sług Boga, nawet wobec tych najbardziej wybitnych wśród nich. Jego powstanie reprezentuje rozpoczęcie przez szatana prowadzenia wobec ludu Bożego bardziej uciążliwej polityki od tej prowadzonej wcześniej. W antytypie ta nowa polityka rozpoczęła się od uciskania cielesnego Izraela w Egipcie, a zakończyła tuż przed tym, gdy wąż zaczął wyrzucać potok wód ze swej paszczy, by przez tak zwane oświecenie pokonać protestujący kościół, szczególnie w XVIII-wiecznej Francji. Wraz z początkiem tak zwanego oświecenia szatan przestał (czego typem jest śmierć faraona z czasu ucisku – 2Moj. 2:23) używać dotychczasowych bezpośrednich metod ucisku i zmienił metody wielkich przesądów i przemocy na takie,