Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 115
Próby wyzwolenia
(40) Mojżesz nie podaje nazwisk Izraelitów, którzy przy tej okazji zabiegali o względy faraona i występowali przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, jak również nie podaje, czy byli oni narodowości żydowskiej. Św. Paweł uzupełnia jednak te dwa braki, wymieniając ich z nazwiska i podając ich hebrajskie imiona, sugerujące izraelską narodowość. Wpływowi Egipcjanie nie nosiliby bowiem imion z języka niewolników (2Tym. 3:8,9). Słowa te są kolejnym dowodem na to, że opis niewoli i wyzwolenia Izraela ma swe wypełnienie w Paruzji i Epifanii: Jannes (on zwodzi) przedstawia odstępczych błądzicieli duchowego Izraela w Paruzji, w rzeczywistości zabiegających w tej kwestii o względy szatana. Jambres (on rewolucjonizuje) przedstawia odstępczych błądzicieli duchowego Izraela w Epifanii, w rzeczywistości zabiegających w tej kwestii o względy szatana. Nasz Pastor stosował postaci tych dwóch czarowników jako typ odstępczych wodzów w ruchu prawdy oraz odstępczych wodzów nominalnego kościoła. Za jego życia dostrzeżenie zarysu epifanicznego nie było jeszcze na czasie, i dlatego nigdy nie zwracał na to uwagi. Jednak św. Paweł wskazuje na obydwa, co czyni przy pomocy liczby mnogiej – ostatnie dni: Dzień Paruzji i Epifanii, co jest także potwierdzone przez wypełnienie. To samo zjawisko dostrzegamy częściowo w Nadabie i Abihu, którzy ofiarowali obcy ogień, a także w Mojżeszu i Aaronie, uderzających w skałę. Nadab reprezentuje wodzów prawdy z Żydowskiego Żniwa i Paruzji, którzy później ofiarowali błąd przed Panem, tj. wobec Kościoła. Abihu jest typem wodzów prawdy z czasu między Żniwami oraz z Epifanii, którzy później ofiarowali błąd przed Panem, tj. wobec Kościoła. Uderzenie skały przez Mojżesza po raz pierwszy przedstawia wodzów, będących nowymi stworzeniami, którzy odrzucili okup w Żniwie Żydowskim oraz w Paruzji; uderzenie przez niego skały po raz drugi przedstawia takich wodzów, będących nowymi stworzeniami, którzy odrzucili udział Kościoła w ofierze za grzech w Żniwie Żydowskim oraz w Paruzji. Natomiast Aaron przedstawia takie osoby, które te dwie rzeczy czyniły między Żniwami oraz w Epifanii. Obraz Jannesa i Jambresa,