Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 76
Próby wyzwolenia
Potwierdza to historia Żydowskiego Żniwa. Jesteśmy naocznymi świadkami tego faktu od roku 1874, a z Biblii wiemy, że wciąż będziemy jego świadkami aż do roku 1954-1956. Bardziej szczegółowo i w większym zakresie jest to prawdą w czasie obecnego Żniwa, którego dotyczy omawiany tutaj typ. Niebawem podamy na ten temat pewne szczegóły.
(8) Antytypicznymi przełożonymi z wersetu 6 są grzech, błąd, samolubstwo, światowość i śmierć, natomiast nadzorcami nad ludem jest reformatorska klasa wśród nominalnego ludu Bożego, która – usiłując powstrzymać niektóre zarysy klątwy – w mniejszym lub większym stopniu narzuca inne (zob. w. 10-21). Przykładami takich reformatorów w świecie polityki były następujące osoby: Gladstone, Liebknecht, Mussolini, Tołstoj, Lenin, Debs, Bryan, (Ramsey) MacDonald; w świecie moralności: Comstock, (Francis) Murphy, (Frances) Willard; w świecie religii: Doellinger, Moody, Sunday, (Gypsy) Smith, (Sam) Jones, Farrar, (Arthur) Pearson; w świecie kapitalizmu: (Ida) Tarbell, (Thomas) Lawson i inni łowcy skandali. Chociaż wszyscy oni w swych różnych dziedzinach usiłowali powstrzymać niektóre skutki klątwy, niewątpliwie prowadzili ludzi do innych jej zarysów i w ten sposób byli wykorzystywani przez szatana do uciskania ludzi. Kontrposunięcia szatana rozpoczęły się w roku 1877, co potwierdzają słowa typu (w. 6 – „tego samego dnia„) oraz fakty antytypu. Nie powinniśmy jednak rozumieć, że taki ucisk ustał, gdy rozpoczęła się kolejna publiczna praca. Taka polityka jest bowiem prowadzona przez szatana przez całe Żniwo. Tę cechę, szczególną w następujących po sobie antytypach i symbolach, toczących się aż do końca, widzimy dobrze zobrazowaną w Eliaszu uderzającym Jordan, przechodzącym przez niego razem z Elizeuszem, ich marszu i rozmowie po drugiej stronie, wylewaniu siedmiu czasz itp. Nie powinniśmy rozumieć, że każda czasza przestała być wylewana, gdy zaczęło się wylewanie kolejnej, ponieważ fakty wskazują, że każdy tom swymi obaleniami nadal dotykał plagą tych, których obalał, pomimo tego, że do dzieła obalania przyłączały się nowe tomy.