Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 80
Próby wyzwolenia
co potwierdzają następujące fakty: szerzenie się poglądów przeciwko okupowi w postaci bezpośredniego zaprzeczania mu, samopojednania, usprawiedliwienia przez uczynki, chrześcijańskiej nauki, spirytyzmu, ewolucjonizmu; propagowanie niewiary w postaci uniwersalistycznego samopojednania, racjonalizmu, wyższego krytycyzmu, materializmu, ateizmu, agnostycyzmu, panteizmu, deizmu, politeizmu, zwiększonego fanatycznego sekciarstwa; rozwijanie się ruchów zjednoczeniowych (kombinacjonizmu) w sekciarstwie, protestantyzmie, katolicyzmie i protestantyzmie, kościelnictwie z pogaństwem i zreformowanym judaizmem; przelotne degradujące mody, leczenie wiarą, okultyzm, pseudonauka, zeświecczenie, wzrost nieudanych prób reformy w postaci zakazywania napojów alkoholowych, tytoniu i narkotyków, a także w relacjach rodzinnych, polityce, przemyśle, kapitale, warunkach społecznych itp.; szerzenie się tendencji zaprzeczania naukom kapłaństwa Bożego, zwłaszcza niemal we wszystkich kwestiach związanych z dwoma zbawieniami, a ostatecznie szerzenie się rewolucjonizmu przeciwko naukom i zarządzeniom Boga wśród poświęconych, usprawiedliwionych i nominalnych wyznawców. W tak zwanym „społeczeństwie” uczucie kastowości, ostentacyjność, luksusy, pycha, formalizm, rywalizacja, zazdrość, mściwość, obojętność wobec potrzebujących, bezmyślność, brak celu, próżność, samolubstwo i lenistwo, stale narastające, są objawami ucisku szatana. Wszystkie te fakty dowodzą, że począwszy od roku 1877 szatan wielce wzmógł ucisk klątwy, by przeciwdziałać dziełu drugiego adwentu prowadzonemu przez Jezusa i Kościół w odniesieniu do wyzwolenia świata ze szponów szatana. Zgodnie z typem (w. 6-12) szatan rozpoczął ten proces w roku 1877 i od tej pory stale go nasila. Ucisk ten realizuje przez odwoływanie się do samolubstwa niektórych ludzi, gdyż czynienie tych złych rzeczy służy ich interesom. Tak więc uciskanie drugich czyni on korzystnym dla niektórych – antytypicznych Egipcjan, swych sług. Sprawił, że warunki panujące wśród ludzi sprzyjają takiemu złu. Jest on więc prawdziwym ciemiężcą, bez względu na to, jak bardzo zaangażowane są w to czynniki drugorzędne.
(12) Twierdzenie faraona (w. 8), że Izraelici są leniwi jest typem twierdzenia szatana, że ludzie chcą zbyt łatwego życia,