Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 86
Próby wyzwolenia
że po wielu gorzko rozczarowujących doświadczeniach reformatorzy zrozumieli daremność swych wysiłków reformy, a nawet więcej niż ich daremność, ponieważ ich najlepsze wysiłki doprowadziły jedynie do jeszcze większych nadużyć. Jest to wyraźnie widoczne w finansowej sytuacji świata oraz prohibicji na Północy, gdzie nielegalny handel alkoholem u wielu, szczególnie u młodzieży, dokonał większego spustoszenia niż karczma. Ponieważ druga połowa wersetu 19 jest powtórzeniem drugiej połowy wersetu 11, nie będziemy tutaj powtarzać tego wyjaśnienia, lecz odsyłamy braci do komentarzy podanych powyżej na temat wersetu 11. Jak po rozmowie z faraonem nadzorcy spotkali oczekujących Mojżesza i Aarona, tak po każdym ogólnym wysiłku reformy i jego fiasku (jako antytypu rozmowy z faraonem) reformatorzy wchodzili w kontakt z oczekującym Jezusem i oczekującym Kościołem, tj. dochodziło do wymiany poglądów między reformatorami a Jezusem i Kościołem, przy czym Jezus przemawiał przez Kościół. Wspaniałą tego ilustrację mamy w roku 1897, gdy p. Bryan został pokonany w swych wysiłkach reformatorskich w związku z wolnym biciem srebra, w jego kampanii prezydenckiej w roku 1896, kiedy to Jezus i Kościół spotkali się z nim w „The Cries of the Reapers” [„Wołania żeńców”], rozdziale IV tomu paruzyjnego, który ukazał się w 1897 roku. Ściśle mówiąc, rozdział ten, który ukazał się jako Strażnica (1 października 1896, Dodatek Strażnicy nr 19), został rozpowszechniony przez Narodowy Komitet Demokratyczny w liczbie 100 000 egzemplarzy jako część ich literatury w kampanii na rzecz stanowiska p. Bryana. Jednak podana tam na podstawie Jak. 5:1-8 zapowiedź fiaska jego wysiłków sprawiła, iż on i inni uważali, że szkodzi to jego sprawie. Ich rozczarowanie sprawiło, że czynnie winili Pana i prawdziwy Kościół (w. 21) za wzrastające zło.
(18) Życzenie nadzorców (w. 21), by Jehowa zbadał i osądził Mojżesza i Aarona jako źródło problemów, podżegających faraona i jego sług przeciwko nim, przedstawia reformatorów uważających Kościół, w rzeczywistości działający jako rzecznik Jezusa, za źródło problemów i potępiających go za to, że szkodzi sprawie reformy przez pobudzanie złych przeciwników