Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 147
Wyzwolenie pierworodnych
związany z tymi niesprawiedliwościami, powinien usunąć ból takiego złego traktowania i sprawić nam radość.
(3) Ponieważ omawiając 2Moj. 3:21, 22 (roz. I, akapity 36, 37), podaliśmy już ogólną interpretację, w typie i antytypie, myśli z wersetu 2 w odniesieniu do izraelskich i egipskich niewiast i ponieważ werset 2 jest jedynie aluzją do 2Moj. 3:21, 22 – nie musimy wdawać się tutaj w szczegóły tego elementu wersetu 2. Przydatna będzie tutaj uwaga językowa. Drugie słowo wersetu 2, oddane jako teraz, powinno być przetłumaczone proszę, błagam, ponieważ niewłaściwe tłumaczenie teraz przeczy kontekstowi oraz faktowi, że słowa te zostały wypowiedziane dopiero w 2Moj. 12:35. Jednak w wersecie 2 pojawia się jeden element, który nie występuje w 2Moj. 3:21, 22, gdzie jest mowa tylko o tym, że izraelskie kobiety miały poprosić swe sąsiadki o klejnoty i szaty, lecz nie ma mowy o tym, by izraelscy mężczyźni prosili swych sąsiadów (płci męskiej) o złote i srebrne klejnoty, podczas gdy werset 2 dodaje ten element. Na podstawie tego, że izraelskie matki reprezentują prawdę i jej sług – przymierze, a izraelskie dzieci – dom wiary, jak dowiedliśmy w roz. I, akapity 36, 37, rozumiemy, że izraelscy mężczyźni z wersetu 2, jako głowy rodzin, przedstawiają Boga, szczególnie działającego przez naszego Pana oraz przez Jego szczególnych rzeczników, wydobywających pod koniec Wieku Boskie prawdy – klejnoty srebrne i złote – z nauk różnych systemów fałszywych chrystusów i fałszywych proroków. Jak pamiętamy, nasz Pastor zwraca uwagę na ten fakt, interpretując Mat. 24:24 w D, str. 580,581 [w starym wydaniu str. 719-721 – przypis tł.] – że fałszywi chrystusowie i fałszywi prorocy byli symbolicznymi mężczyznami, systemami. Według naszego zrozumienia, to właśnie one są pokazane przez sąsiadów (płci męskiej) izraelskich mężczyzn. Za pośrednictwem Swoich szczególnych rzeczników nasz Pan oczywiście wydobył z ich nauk Boską prawdę, klejnoty złote i srebrne z wersetu 2. Dla przykładu, z prezbiteriańskiego systemu fałszywego proroka wydobyto wiele prawd na temat wyboru i Wieczerzy Pańskiej;