Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 150
Wyzwolenie pierworodnych
z północą w dwóch miejscach (w. 4 oraz 2 Moj. 12:29). Jak można zauważyć, wyrażenia te nieco się różnią [polskie przekłady Biblii oddają je tak samo – przypis tł.] – werset 4 mówi „około północy”, a 2 Moj. 12:29 „o północy”. Skąd ta różnica? Wierzymy, że ma ona w antytypie wskazywać na dwie oddzielne fazy wojny światowej, która jako początek ucisku, jest początkiem tego, co wymierza dziesiątą plagę, trzecią biadę. Wiemy, że wojna światowa rozpoczęła się jako zwyczajna wojna 1 sierpnia 1914 roku. Do 21 września, gdy skończyły się czasy pogan, weszła ona w fazę działań wojennych w okopach, co zaczęło osłabiać narody i ostatecznie bardzo je osłabiło, w ten sposób przygotowując je do armagedonu. Rozumiemy, że przejście „około północy” (w. 4) jest typem rozpoczęcia przygotowań do wymierzenia przez Boga antytypicznej dziesiątej plagi, przez rozpoczęcie wojny światowej 1 sierpnia 1914 roku. Rzeczywiste rozpoczęcie wymierzania antytypicznej dziesiątej plagi 21 września 1914 roku jest antytypem rzeczywistego rozpoczęcia typicznej dziesiątej plagi „o północy” (2Moj. 12:29). Przy innej okazji pokazaliśmy początki tych dwóch etapów wojny światowej (P ’32, 23, ak. 3,5,6), nie łącząc tam tych dat z dziesiątą plagą.
(7) W tych wersetach antytypiczna noc, o której mowa, składa się z okresów Paruzji i Epifanii, które w sumie liczą 80 lat. Jej północ wypada dokładnie w środku tych 80 lat, tj. 40 lat od początku i 40 lat od końca tej nocy. Innymi słowy, część tej nocy poprzedzająca północ jest Paruzją, a część następująca po północy to Epifania. Ponieważ dziesiąta plaga w typie i antytypie rozpoczęła się dokładnie w połowie tych nocy, mamy w tym kolejny dowód na to, że Paruzja i Epifania trwają po 40 lat. Uwaga ta dowodzi również, że czas ucisku rozpoczął się w 1914 roku wraz z wojną światową jako antytypicznym wiatrem z Obj. 7:1 („aby nie wiał wiatr [nie: wiatry] …”), a nie zaczyna się armagedonem, jak utrzymuje większość Lewitów,