Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 170
Wyzwolenie pierworodnych
tj. musimy dokończyć naszą ucztę usprawiedliwienia i poświęcenia jeszcze w czasie Wieku Ewangelii. Ci, którzy zaczynają tę antytypiczną ucztę w Wieku Ewangelii, a następnie nie kończą jej przed końcem obecnego Wieku, muszą pójść na wtórą śmierć (Żyd. 3:13; 10:25, 26-29). Jeśli chcemy uzyskać życie, nasza pełna część uczty musi zatem być zakończona w czasie obecnego Wieku. Ale dlaczego podano polecenie, że to, co pozostanie do rana, musi być spalone? Czy występuje sprzeczność między pierwszym a drugim poleceniem wersetu 10? Uważamy, że tak nie jest. Stanie się to jasne, jeśli pozwolimy antytypowi rzucić światło na typ. Zabronioną rzeczą było przedłużanie świętowania aż do rana, jak wskazuje na to antytyp. Polecenie nie wymagało, by zjedli oni całego baranka przed nadejściem poranka. Każdy miał jeść tyle baranka, ile mógł, i miał to uczynić przed rankiem. Jeśli jednak nie byli w stanie zjeść do rana całego baranka, pozostałe części miały być spalone. Następujące uwagi wyjaśnią ten temat. W czasie Wieku Ewangelii nie jest przypisywana cała zasługa Chrystusa, ponieważ wymagaliby tego tylko całkowicie zdeprawowani, klasa wtórej śmierci, lub znajdujący się w Adamowym stanie śmierci. Ponieważ jednak w czasie Wieku Ewangelii nie ma przypisywania na rzecz tych klas, wynika z tego, że przypisywanie dotyczy jedynie tych, którzy posiadają jakiś ułamek doskonałości, tj. tylko tych, którzy zachowują pewne resztki obrazu Bożego. Zatem cała zasługa Chrystusa nie jest użyta do usprawiedliwienia tych, którzy w Wieku Ewangelii przychodzą do Boga. Tak więc pewna część przypisywanej zasługi pozostanie nieprzypisana i nieprzyswojona w trakcie Wieku Ewangelii. To jest właśnie ta niezjedzona część mięsa naszego Baranka. A co oznacza spalenie tych części baranka, które pozostały niezjedzone? Odpowiadamy: zakończenie ich istnienia jako rzeczy przypisywanej, ponieważ wraz z końcem obecnego Wieku zasługa Chrystusa przestanie być przypisywana. Cała zasługa, zwolniona wówczas z poprzedniego użycia w postaci przypisywania, przez śmierć wszystkich tych, za których była przypisywana, nie będzie używana do następnych przypisań,