Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 180
Wyzwolenie pierworodnych
wieczerzy paschalnej spożywany był chleb bez kwasu, w czasie dziennych posiłków tego dnia mógł być spożywany chleb z kwasem, lecz nie było to możliwe od początku 15 aż do końca 21 dnia. To właśnie dlatego chleb z kwasem był zabroniony podczas siedmiu dni, lecz nie podczas ośmiu dni. Zgadza się to z antytypem. Tylko nocna, a nie dzienna część 14 Nisan reprezentuje Wiek Ewangelii. Dlatego w czasie dziennej części 14 Nisan mógł być jedzony chleb z kwasem, lecz nie mógł być on spożywany wraz z rozpoczęciem się 15 Nisan aż do końca 21 Nisan (siedem dni). Tych siedem dni z innego punktu widzenia przedstawia cały Wiek Ewangelii, czego nie przedstawia dzienna część 14 Nisan. Werset 18 dowodzi, że w czasie nocy 14 Nisan musiał być spożywany chleb bez kwasu, a wersety 15, 19 pokazują, że w czasie siedmiu dni nie mógł być spożywany żaden kwas. W ten sposób antytyp pozwala nam zharmonizować osiem i siedem dni w stosunku do chleba bez kwasu. Zatem kwas był usuwany późnym popołudniem 14 Nisan (w. 15). Widzieliśmy już antytypiczne znaczenie wersetów 18-20, które powtarzają polecenia podane w wersetach 8, 15, 16. W wersetach 18-20 pojawia się tylko jeden element tam niepodkreślony. Jest nim przychodzień i urodzony w ziemi (Izraela). Jak już zauważyliśmy, ziemia Izraela obrazuje sferę prawdy i ducha prawdy. Urodzony w ziemi jest typem osoby poświęconej, która jest spłodzona z Ducha, natomiast mieszkanie w ziemi przez obrzezanego, nieurodzonego w niej – (obrzezany) przychodzień – przedstawia osobę, która jest w prawdzie i mieszka w jej duchu, tj. jest poświęcona, lecz nie została spłodzona z Ducha. Innymi słowy, przychodzień z wersetu 19 to Młodociani Godni, którzy – jak można zrozumieć z wersetów 48, 49 – poddali się obrzezaniu. To, że reprezentują oni Młodocianych Godnych jest oczywiste z powodu ich obrzezania – wersety 48, 49 (3Moj. 6:29; 17:12, 15; 19:10, 33, 34; 22:10; 23:22; 24:16, 22; 25:6,35; 4Moj. 9:14; 15:14-16, 26, 29, 30 itd.). Świadomy grzech prowadzi więc do śmierci nowego stworzenia, a Młodocianego Godnego – do utraty stanowiska.