Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 184
Wyzwolenie pierworodnych
oraz wyzwolenie pierworodnych było tym, co miało być świętowane każdego roku przez typiczną ucztę, a ich antytypy – przez coroczną antytypiczną ucztę. Dodatkowo, w Wieczerzy Pańskiej pokazany jest nasz udział z naszym Panem i wzajemnie ze sobą w cierpieniu za grzech (1Kor. 10:16,17), co nie jest pokazane w dorocznym baranku paschalnym ani jego spożywaniu, choć częściowo zawiera się w jedzeniu gorzkich ziół w czasie pierwszego i kolejnych świąt Paschy. Dowodzi to, że baranek przedstawiał tylko Jezusa, a nie Jezusa i Kościół. Tylko On jest Barankiem Bożym. Izrael miał obchodzić doroczną Paschę nie tylko na pustyni (4Moj. 9:1-15), lecz także po wejściu do Kanaanu (w. 25), co przedstawia dwa rodzaje naszych warunków w obecnym życiu – jako podróżujących z antytypicznego Egiptu do antytypicznego Kanaanu oraz jako cieszących się obecnym dziedzictwem nowych stworzeń, jednocześnie walcząc i pokonując naszych wrogów w przygotowaniu do zdobycia przez nas przyszłego dziedzictwa. Nasz Pastor omawia te dwa rodzaje posiadania przez nas dziedzictwa w dwóch oddzielnych rozdziałach VI tomu, nazywając je kolejno naszym teraźniejszym i przyszłym dziedzictwem. Te dwa rodzaje dziedzictwa Bóg daje Swoim nowym stworzeniom (ziemię, którą Pan da wam). Wyrażenie „tych obrzędów” (w. 25) odnosi się do zabicia i spożywania corocznego baranka; polecenie, by Izrael tego przestrzegał przedstawia Boskie polecenie dla nas, abyśmy obchodzili Wieczerzę Pańską (Mat. 26:26,27; Mar. 14:22-24; Łuk. 22:19,20; 1Kor. 11:23-29), ponieważ doroczna Wieczerza Paschy jest typem naszej dorocznej Wieczerzy Pańskiej.
(41) Ostatnie zdanie wersetu 26 powinno być oddane następująco: „Czym jest [co przedstawia] ten obrzęd dla was?” Kontekst i to pytanie oznaczają, że pytający prosili o wyjaśnienie symbolicznej ceremonii. To, że doroczna ceremonia paschalna, łącznie z ofiarą baranka i jedzeniem jego mięsa, była ceremonią symboliczną oczywiste jest na podstawie polecenia Pana dla Izraela, by corocznie obchodził pamiątkę zabicia pierwszego baranka, jego spożywanie oraz zapewnione przez niego