Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 187
Wyzwolenie pierworodnych
lecz rzeczywiście reprezentowało zabicie pierwszego baranka w Egipcie. Jaki był antytyp wyjaśnienia Boga, że zabijanie dorocznego baranka reprezentowało zabicie pierwszego baranka? Po pierwsze, Jego wyjaśnienie za pośrednictwem Chrystusa i św. Pawła, że doroczna Wieczerza Pańska reprezentuje naszego Baranka w Jego ciele i krwi (Mat. 26:26,27; Mar. 14:22-24; Łuk. 22:19,20; 1 Kor. 11:23-29). Po drugie, wyjaśnienie przez Niego za pośrednictwem Jego nienatchnionych specjalnych rzeczników, takich jak Berengariusz z Tours, Jan Wiclif, Huldreich Zwingli, Pastor Russell itp. tej samej myśli. Pochylenie się i oddanie czci przez lud (w. 27) przedstawia przyjęcie antytypicznych nauk i wynikającą z tego cześć ze strony antytypicznego Izraela. Wykonanie przez lud tego, co powiedział Mojżesz i Aaron (w. 28), jest typem wykonania przez antytypiczny Izrael antytypów tego, co Izrael uczynił w Egipcie, przy czym antytypiczny Izrael uczynił to, co Jezus i Kościół w swych aspektach nauczania polecili mu w odniesieniu do antytypicznego Baranka i uczty.
(43) Według wersetu 29, Pan ostatecznie sięgnął po najwyższy stopień nacisku na faraona w celu wyzwolenia Izraela, przez zesłanie dziesiątej plagi na każdy egipski dom – śmierć pierworodnych wśród ludzi i zwierząt. Oczywiście Pan przejawiał nieskwapliwość wobec zdradzieckiego króla, cierpliwość w realizacji Swego zamierzenia, a z powodu opozycji, odpowiednią surowość w osiąganiu celu. By właściwie uświadomić sobie to, co dziesiąta plaga oznaczała dla Egipcjan, musimy przypomnieć sobie, że dla ludzi Bliskiego Wschodu pierworodny ma o wiele większe znaczenie niż wszyscy inni członkowie rodziny razem wzięci. Zabicie pierworodnego było zatem nadzwyczaj dotkliwe dla rodziny. Stąd okropność dziesiątej plagi, która – możemy być pewni – była bardziej bolesna dla Egipcjan niż wszystkie pozostałe dziewięć plag razem wziętych. Tak jak w typie zaczęła się ona dokładnie o północy, tak w antytypie rozpoczęła się ona dokładnie o północy nocy Paruzji i Epifanii, która miała swój początek w jesieni roku 1874,