Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 211
Wyzwolenie pierworodnych
Oznacza to pamiętanie o naszym usprawiedliwieniu, uświęceniu i wyzwoleniu, a także o instrukcjach prawdy (1 Kor. 1:30; Rzym. 8:29,30). Tak jak Izrael w ogólności pamiętał o typicznym wyzwoleniu przez cały czas, a szczególnie w czasie Paschy, tak my jako antytypiczny Izrael powinniśmy pamiętać o naszym wyzwoleniu w każdym czasie, lecz szczególnie w związku z obchodzeniem Pamiątki. W antytypie pamiętamy nie tylko w myślach, lecz także żyjąc zgodnie z zasadami zawartymi w naszym pouczeniu, usprawiedliwieniu, uświęceniu i wyzwoleniu. Tak jak potężna wyzwalająca moc Boga (można ręka), użyta na korzyść Izraela, zasługiwała na to, by pamiętał on o dniu swojego wyzwolenia, tak Boska moc – użyta dla naszego wyzwolenia od naszych ciemiężycieli w postaci grzechu, błędu, samolubstwa i światowości: przez pouczenie, usprawiedliwienie, uświęcenie i wyzwolenie, a także dla naszego wyjścia z królestwa szatana – jest warta naszej pamięci w motywach, myślach, słowach i czynach. Jednym ze sposobów, w jaki Izrael miał pamiętać typiczne wyzwolenie, było powstrzymanie się od kwasu (nie będziecie jedli kwaszonego – w. 3). Dlatego powinniśmy uczcić nasze wyzwolenie, między innymi przez powstrzymywanie się od antytypicznego kwasu – grzechu, błędu, samolubstwa i światowości. Werset 4, przez powtórzenie, podkreśla dzień, który ma być pamiętany – dzień waszego wyjścia w miesiącu Abib, 15 dnia pierwszego miesiąca, co jest typem nacisku położonego na Wiek Ewangelii oraz czas Paruzji i Epifanii. W hebrajskim pierwszy miesiąc ma dwie nazwy. Wcześniejszą jest Abib (pęd lub kłos [zboża]; zatem czas dojrzałych kłosów), a późniejszą nazwą jest Nisan (kwiecie; zatem czas kwitnięcia – Neh. 2:1). Obydwie te nazwy pasują do pierwszego miesiąca w naturze, a antytypicznie w łasce jako Wieku Ewangelii, jak wykazaliśmy to powyżej, komentując 2 Moj. 12:2. W zmianie nazwy pierwszego miesiąca nie ma niczego typicznego, gdyż jest to jedynie zmiana językowa, a nie zmiana znaczenia ważnego typicznie.
(67) Wyjaśniliśmy już w typie i antytypie obietnicę Pana (2 Moj. 3:7), że przyprowadzi Izrael do Kanaanu (w. 5),