Epifaniczny tom 11 – rozdział 4 – str. 264
Wyzwolenie pozostałych Izraelitów
która zachowa ich od popadnięcia w odnośny przesiewawczy błąd, Chrystus udzieli im odpowiedniej prawdy, która wyjaśni całą sytuację („czynił noc światłem” – dosłowne tłumaczenie). Lecz ta sama prawda, która wyjaśni sytuację wiernym, będzie wydawała się błędem niewiernym i doprowadzi ich do popadnięcia w ciemność nocy błędu („obłok stał się ciemnością” – dosłowne tłumaczenie). Zatem prawda na temat złagodzonych form sprzeciwiania się okupowi, niewiary, ruchów zjednoczeniowych, reformizmu i zaprzeczania, która pozwoli wiernym restytucjonistom stać i być właściwie prowadzonymi przez cały czas ich próby, będzie środkiem upadku i wprowadzenia w błąd niewiernych i złych. Stanie się tak dlatego, że Bóg pośle złym silne złudzenie, tj. nie będzie przeszkadzał szatanowi w ich zaślepieniu. Nie oznacza to oczywiście, że Bóg bezpośrednio pośle te złudzenia: uczyni to szatan, nie Bóg. Oznacza raczej, że Bóg pośle je pośrednio w znaczeniu niepowstrzymania ich nadejścia i w znaczeniu usunięcia przeszkód dla nich. Tak więc to szatan, nie Bóg, będzie zwodzicielem niewiernych restytucjonistów (Obj. 20:7-9). Tak jak prawda na czasie podczas przesiewań Żniwa Ewangelii trzymała wiernych razem i z dala od niewiernych oraz przyczyniała się do trzymania niewiernych razem i z dala od wiernych, tak w Małym Okresie prawda na czasie będzie trzymać wiernych restytucjonistów razem i rozdzieli ich od niewiernych restytucjonistów, a także przyczyni się do trzymania niewiernych restytucjonistów razem i rozdzieli ich od wiernych restytucjonistów. To, że Egipcjanie i Izraelici byli utrzymywani z dala od siebie przez całą noc jest typem tego, że w czasie całego Małego Okresu antytypiczne klasy będą utrzymywane z dala od siebie. W ten sposób prawda podnosi wiernych, a prowadzi do upadku niewiernych. Cała różnica tkwi w odmiennej postawie serca. Jakże niezbędnym jest utrzymywanie serca we właściwym stanie, tak by to, co w przypadku wierności jest dla nas błogosławieństwem, w przypadku niewierności nie stało się przekleństwem (Izaj. 28:9-13; Przyp. 4:23).