Epifaniczny tom 11 – rozdział 4 – str. 296
Wyzwolenie pozostałych Izraelitów
przez wiernych synów Chrystusa do dalszego śpiewania. Zauważmy, że Miriam użyła tych samych słów, od których Mojżesz i mężczyźni Izraela rozpoczęli swoją pieśń, co wskazuje na fakt, że na ziemi będzie podjęta ta sama pieśń alleluja, która będzie intonowana w niebie. Chociaż pełna pieśń nie została ponownie zapisana w opisie typicznym, możemy być pewni, że tak jak widzieliśmy śpiew Miriam i pozostałych kobiet (przy akompaniamencie bębnów i tańca), tak samo będzie to miało miejsce w antytypie. Ci z nas, którzy już wcześniej wiedzą o wspaniałym triumfie Jehowy nad grzechem, błędem i ich skutkami, niech śpiewają o przyszłości: „Śpiewajcie Panu, albowiem możnie wywyższony jest; konia i jezdnego jego wrzucił do morza”! Chwała niech będzie Panu! Alleluja! Pan Bóg Wszechmogący panuje! Pan królować będzie na wieki wieczne! Amen! Niech tak się stanie! Amen! Niech tak się stanie!
(50) W ten sposób kończymy nasze rozważania nad niewolą i wyzwoleniem Izraela. Wszyscy nasi czytelnicy, którzy uważnie śledzili te wyjaśnienia, zgodzą się, że ten typ jest jednym z najbardziej wzniosłych w Biblii. Ufamy, że w czasie wyjaśniania Obj. 16 rozważymy te części, które pominęliśmy. Niektórzy z nas mają przywilej uczestniczyć w znacznej części antytypu niewoli i wyzwolenia Izraela, jaki się dotychczas wypełnił. Ufamy, że będziemy uczestniczyć w wypełnianiu się pozostałej jego części. To rozważanie z pewnością ubogaciło w łasce, znajomości i owocach służby tych, którzy wiernie je śledzili. Niech Pan obficie błogosławi te rozważania w umysłach i sercach wszystkich tych, którzy je czytają i studiują.