Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 356
Przy Górze Synaj
i krewnych ani zapewniać im mieszkanie, pożywienie i ubranie, co będzie musiała czynić klasa restytucyjna, wypełniając w ten sposób warunki Nowego Przymierza (Mat. 25:36). Chrystus i Kościół w tym życiu nie podlegali ani w przyszłości nie będą podlegać próbie i ostatecznemu wyrokowi pod warunkami Nowego Przymierza w Małym Okresie, przez co będzie musiała przejść klasa restytucyjna. Ponieważ jednak zasady prawa miłości obowiązkowej i Nowego Przymierza są takie same, wiele rzeczy zabronionych Jezusowi i Kościołowi w ciele będzie również zabronionych klasie restytucyjnej; i wiele rzeczy nakazanych Chrystusowi i Kościołowi w ciele będzie także nakazanych klasie restytucyjnej. Tak więc rzeczy z 2Moj. 20-23, które jako typy dotyczą Kościoła z punktu widzenia sprawiedliwości (a nie dlatego, że znajduje się on pod tym przymierzem), jako antytypy dotyczyć będą klasy restytucyjnej pod Nowym Przymierzem. Dlatego Apostołowie wiele wydarzeń pod starym Przymierzem Zakonu stosują do Kościoła, ponieważ jest on związany z Nowym Przymierzem (między innymi jako Pośrednik) oraz z powodu zasady tkwiącej u jego podstaw, np. dwóch lub trzech świadków wymaganych przez Zakon przy przestępstwach karanych śmiercią (Żyd. 10:29); sytuacja ta jako antytyp także stosuje się do następnego Wieku. To właśnie na podstawie tej zasady w 2Moj. 20-23:19 będziemy stosować do Kościoła wiele rzeczy, które jako elementy starego Przymierza Zakonu będą miały swój antytyp w elementach nowego Przymierza Zakonu, co często czynił nasz Pastor. W tym miejscu będzie również pomocnym dla nas przypomnienie, że w okresie Paruzji i Epifanii Pan przedstawia wiele praw dotyczących klasy restytucyjnej, ponieważ pod prawem sprawiedliwości z zasady stosują się one do Kościoła. W analizowaniu tych rozdziałów nie będziemy próbowali wykazywać ich antytypów na Tysiąclecie, ponieważ nie są jeszcze na czasie. Po tych wstępnych uwagach jesteśmy gotowi do rozpoczęcia rozważania 2Moj. 20-23, prosząc Pana o oświecającą łaskę.
(5) Bóg jako źródło zasad sprawiedliwości, będących esencją Jego prawa miłości obowiązkowej, ogłasza je w okresie Paruzji i Epifanii,