Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 358
Przy Górze Synaj
Podaje On je przez przewody prawdy i inne, które wypowiadają się przeciwko grzechowi, błędowi, samolubstwu i światowości, we wszelkich ich formach mających związek z Boską supremacją. Bóg szczególnie przekazuje to słowo przez pisma i kazania Posłanników Paruzji i Epifanii. W miarę jak postępować będziemy w naszym badaniu, stanie się widoczne, że pierwsze cztery „słowa” (przykazania) Bóg przekazuje głównie przez lud Boży.
(6) Drugie z tych dziesięciu słów (raz jeszcze powtarzamy, że takie jest dosłowne tłumaczenie hebrajskiego słowa oddawanego jako „przykazania”) zakazuje czynienia obrazów (obrazów rytych lub podobizn – w. 4), co w antytypie oznacza jakąkolwiek rzecz, której człowiek się poświęca. Przede wszystkim należą tu: ubóstwiane kościelne kreda wyznaniowe i ulubione teorie jednostek i grup, takie jak ewolucja, wyższy krytycyzm, ateizm, agnostycyzm, materializm, panteizm, deizm, przesiewawcze błędy w Świątnicy, na Dziedzińcu i w mieście oraz błędy na temat Tysiąclecia, a szczególnie Małego Okresu. Mogą nimi także być sztuka, nauka, literatura, edukacja, polityka itp., lub posiadłości, przyjaciele, krewni, przywódcy, seks, sekciarstwo, czyli krótko mówiąc, każda rzecz, której ktoś kłania się z umiłowaniem (kłaniać się – w. 5) i która jest inna niż Pan, niezależnie od tego, czy są to rzeczy duchowe (na niebie w górze), czy ziemskie (na ziemi nisko), czy grzeszne (w wodach [morzu – bunt i buntownicy przeciwko sprawiedliwości]). Rzeczy te, postawione na miejscu Boga (kłaniał się … służył), wzbudzają w Nim gorliwość do wywyższenia Siebie przed rywalami (zazdrosny, a dosłownie: żarliwy, gorliwy). Bóg karze takie i inne grzechy, szczególnie przez prawo dziedziczenia, a także innymi sposobami, aż do trzeciego i czwartego pokolenia Swych wrogów (nawiedzający tych, którzy mnie nienawidzą), okazując miłosierdzie tym, którzy Go miłują i są Mu posłuszni (miłosierdzie … mnie miłują, i strzegą przykazań moich – w. 6). Oprócz wyżej podanych zakazów przykazanie to nakazuje podporządkowanie Panu wszystkiego w naszych myślach, motywach, słowach i czynach, związanych z rzeczami, których dotyczą. Bóg wypowiedział to „słowo” szczególnie przez ruch paruzyjny i epifaniczny, a bardziej konkretnie,