Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 362
Przy Górze Synaj
Zasada ta nakazuje nam czcić (czcij – w. 12) Boga jako naszego Ojca, a Przymierze Potwierdzone Przysięgą jako naszą Matkę (ojca i matkę). Oznacza ona również, że powinniśmy miłować ich jako takich, ufać, służyć i być im posłuszni. Z ludzkiego punktu widzenia zasada ta oznacza, że powinniśmy czcić, miłować, ufać, służyć i być posłuszni naszym ziemskim rodzicom oraz tym, którzy są nad nami – władcom, nauczycielom, pracodawcom itp., oraz przestrzega przed przeciwną postawą, tak jak sprawiedliwość wymaga tego od wszystkich ludzi. W antytypie słowo to nakazuje klasie restytucyjnej czcić, miłować, ufać, służyć i być posłuszną Jezusowi jako Ojcu, Kościołowi jako Matce oraz Starożytnym i Młodocianym Godnym i Wielkiej Kompanii jako swym władcom, nauczycielom itp. oraz przestrzega przed przeciwną postawą. W Paruzji i Epifanii Bóg wypowiada i przez pozostałą część okresu Epifanii nadal będzie wypowiadał to słowo przez Swój lud w prawdzie i w kościele nominalnym, przez rodziców, pracodawców i nauczycieli, przez ustawodawcze, wykonawcze i sądownicze organy w państwie, gazety, czasopisma, zakłady i instytucje wychowawcze, które szeroko informują o nakazach i zakazach. Tym, którzy go przestrzegają, obiecuje ono pomyślność (żeby ci się dobrze działo – 5Moj. 5:16) i długie życie (przedłużone). Szóste słowo swym zakazem (nie będziesz zabijał – w. 13) zabrania czynienia jakiejkolwiek szkody ciału, umysłowi i sercu – naszemu i naszych bliźnich; wypływa z niego nakaz, by w miarę naszych możliwości oraz naszych własnych i innych potrzeb pragnąć i czynić sobie oraz naszym bliźnim dobro w odniesieniu do ciała, serca i umysłu. Bóg podaje zakazy tego słowa przez historie morderstw, samobójstw, procesów legislacyjnych, wykonawczych i sądowych, przez historie okrucieństw, ucisku, zaniedbywania, obojętności na potrzeby innych, niesprawiedliwych wojen itp. Bóg obwieszcza treść szóstego słowa przez historie ruchów i instytucji miłosierdzia i dobroczynności, przez rozgłaszanie miłosiernych i dobroczynnych aktów osób prywatnych oraz państw i odnośne nauki Swego ludu w Babilonie i poza nim, jak również przez drukowane i ustne wypowiedzi szlachetnych ludzi tego świata.