Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 365
Przy Górze Synaj
wśród sędziów i polityków, przekupstwa, oszustw w handlu ziemią, trwonienia funduszy państwowych, oszustw giełdowych, rozwadniania kapitału i manipulowania nim, spekulacji, nieuczciwej konkurencji, podstawiania towarów o niższej jakości za lepsze, fałszowania, wymuszania pieniędzy przez posiadaczy, nieuczciwości urzędników bankowych, firm ubezpieczeniowych, związków zawodowych i trustów, łapownictwa, uchylania się od płacenia podatków, wyzysku robotników, złego opłacania pracowników, oszukiwania i okradania pracodawców, wykorzystywania biednych i słabych itd. Takie ujawnianie było dokonywane przez autorów takich jak Lawson, Tarbell, Stephens itp., przez wykładowców i profesjonalnych agitatorów, gazety i czasopisma, urzędników legislacyjnych, wykonawczych i sądowych, polityków i reformatorów. Wielu z nich poruszało nakazowe aspekty tego słowa z punktu widzenia życzliwości i dobroczynności, przez tworzenie szpitali, schronisk, przytułków, pożyczek o niskiej lub zerowej stopie procentowej, ulg w płatnościach dla zasługujących na to biednych, przedsięwzięć budowlanych itp. Szczególnie lud Boży w prawdzie i poza nią wskazywał na uczciwość i filantropię oraz religijne dobrodziejstwa, jakich oni sami i świat powinni udzielać potrzebującym.
(12) Dziewiąte słowo dotyczy mówienia o naszych bliźnich. Zakazuje fałszywego przedstawiania bliźniego, mówienia o nim niepochlebnych rzeczy – fałszywych i prawdziwych – podważania jego dobrego imienia, złych domysłów i podejrzewania go, wypowiadanego słownie lub nie (nie będziesz mówił świadectwa fałszywego – w. 16). Wypływający z tego nakaz zobowiązuje nas do mówienia o nim pochlebnych rzeczy, bronienia go przed złym przedstawianiem, wystawiania mu dobrej opinii, jak najlepszego interpretowania jego motywów, słów i czynów, wiary w dobre rzeczy na jego temat itp. Zasada tego zarysu sprawiedliwości, jak wszystkie inne jej zasady, obowiązuje wszystkie Boskie moralnie wolne istoty, chociaż antytyp tego nakazu, jak wszystkich z pozostałych dziesięciu słów, obowiązuje tylko klasę restytucyjną w Tysiącleciu. W Paruzji i Epifanii słowo to jest oczywiście podawane przez Boga poprzez wiele narzędzi