Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 366
Przy Górze Synaj
i na wiele sposobów. Szczególnie dwaj Posłannicy świadczą przeciwko oszczerstwom i fałszywym świadectwom, organy ustawodawcze wydają przeciwko nim prawa, sędziowie nakładają za nie wysokie grzywny. Ci, którzy świadczyli fałszywie, są przez sędziów skazywani na więzienie za krzywoprzysięstwo, a prokuratorzy słownie ich atakują. Objawiani są plotkarze i złodzieje reputacji. Po ich zdemaskowaniu kłamcy pozostają w wielkiej pogardzie. Lud Boży w prawdzie i poza nią głosi o mówieniu jedynie prawdziwych pochlebnych rzeczy o innych, obronie atakowanej reputacji, wystawianiu innym dobrej opinii i pozytywnym interpretowaniu ich motywów, słów i czynów. W ten sposób słowo to jest wydawane w okresie Paruzji i Epifanii.
(13) Na koniec przechodzimy do słowa dziesiątego. Zabrania ono niesprawiedliwego pożądania czegokolwiek należącego do bliźniego. Są takie rzeczy, których nie możemy pożądać bez grzechu, np. jego żony, lecz są też takie, których możemy pożądać, jeśli jest to zgodne z jego wolą, np.: możemy pragnąć kupić jego dom, woła lub osła czy jakąkolwiek inną należącą do niego rzecz, która jest na sprzedaż lub którą chce on sprzedać; jeśli tak jednak nie jest, nasze pożądanie jej byłoby niesprawiedliwe. Możemy również pragnąć zdobyć jego pracownika, jeśli on wyraża na to zgodę. Jeśli nie, niewłaściwym jest trwanie przy tym pragnieniu, ponieważ byłoby to chciwością, która jest niesprawiedliwym pożądaniem tego, co należy do bliźniego. Chciwość często prowadzi do morderstwa, cudzołóstwa, kradzieży, zazdrości i fałszywego świadczenia, co pokazuje przypadek Achaba, Jezabeli i Nabota; uwłacza ona również Panu i naszym zwierzchnikom. Chciwość w stosunku do bliźniego jest zakazana w interesach, przywilejach obywatelskich i religijnych, urzędach, stanowiskach, zaszczytach itp., teraz i w Tysiącleciu. Słowo to zabrania jakiegokolwiek niesprawiedliwego pożądania własności bliźniego. Słowo to nakazuje jednocześnie wspaniałomyślność wobec innych, radowanie się z ich pomyślności, przywilejów, urzędów, zaszczytów i stanowisk, zachęcanie ich żon i sług do wierności im oraz pomaganie im słowem i czynem w pomyślnym kształtowaniu ich spraw teraz i w Tysiącleciu.