Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 383
Przy Górze Synaj
nie dostarczył pełnego okupu i dlatego Kościół ma uzupełnić rzekomo brakującą pozostałą część (jeśli znaleziona będzie w ręku jego rzecz kradziona – w. 4) – to bez względu na to, czy jest to uzurpacja przeciwko Jezusowi (wołu), urzędowi Kościoła (owcy) czy jakiejkolwiek doktrynie (osła) uzurpator ma wynagrodzić to podwójnie, tzn. (1) musi odpaść z Maluczkiego Stadka do Wielkiej Kompanii i (2) usunąć ze swego charakteru wady pobudzające go do tej uzurpacji (zapłaci podwójnie).
(29) Jeśli ktoś posiadający zły stan serca, w wyniku czego stracił członkostwo w Maluczkim Stadku wraz z prawdą na temat doktryny i praktyki, w ten sposób pozbawił prawdy swych naśladowców (wypasł pole albo winnicę – w. 5) i jako nauczyciel dla korzyści swych zwolenników wchodzi w zakres nauczania Maluczkiego Stadka, co uczyniło sześć grup przywódców przesiewań (puszcza bydło swoje, aby się pasło), i czyni tam spustoszenie w ich naukach odnośnie doktryny (na polu) i praktyki (w winnicy) – w formie rekompensaty będzie musiał oddać (wynagrodzi) najlepsze ze swych nauk na temat doktryny (pola) i praktyk (winnicy). Bóg stworzy bowiem dla niego tak niekorzystne warunki sporów, że aby obronić swe błędy, stale będzie musiał oddawać poprzednio wyznawane prawdy przeczące jego nowym błędom, co stało się ze wszystkimi sześcioma grupami przesiewaczy w okresie Żniwa. W ten sposób Bóg karze takie ataki na prawdę, które są uzurpacją. Jeśli dochodzi do niszczącego przesiewania (wybucha ogień – w. 6) i spustoszenia wśród tych, którzy mają złe skłonności (trafia na ciernie) oraz zwiedzenia (spali) niektórych wcześniej zdobytych dla prawdy (stóg), tych których można pozyskać do prawdy (stojące zboże) lub samej prawdy (pole) – przesiewacz dokonujący tego zniszczenia nieuchronnie będzie musiał ponieść karę za plugawienie ludu Bożego i prawdy – karę wtórej śmierci – jak uczy św. Paweł: „Jeśli kto plugawi kościół Boży [Ezech. 9:7], tego Bóg zniszczy” (1Kor. 3:17). Wiemy, że rzeczy podane w typie w wersetach 1-6 były nauczane w okresie Paruzji i Epifanii.