Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 384
Przy Górze Synaj
(30) Wersety 7-15 obrazują pewne rzeczy dotyczące szafowania tym, co Chrystus powierzył opiece Swego ludu, szczególnie Swym sługom, a zwłaszcza Swym szczególnym rzecznikom. Jeśli Jezus któremuś ze Swych sług powierza (jeśli ktoś daje bliźniemu – w. 7) w opiekę (do przechowania; Tyt. 1:3; 1Tym. 1:14) prawdę jako całość (srebro) lub pojedyncze nauki (naczynia), a fałszywy nauczyciel będący nowym stworzeniem uzurpuje je sobie (gdyby ukradziono to), podczas gdy urzędowym obowiązkiem tego sługi jest powiernictwo nad nimi (z domu onego człowieka) – to jeśli uzurpator ten zostanie przyłapany i obalony, by zachować życie, musi wyrównać szkody podwójnie: (1) musi stracić miejsce w Maluczkim Stadku i odpaść do Wielkiej Kompanii oraz (2) usunąć ze swego charakteru wadę, która doprowadziła go do tego aktu uzurpacji (zapłaci podwójnie). Jeśli fałszywy nauczyciel nie jest nowym stworzeniem, lecz nominalnym chrześcijaninem lub poganinem, a więc jako schwytany niewolnik nie podlega Kościołowi (gdyby nie znaleziono złodzieja – w. 8), należy jeszcze rozstrzygnąć, czy powiernik winny jest tolerowania uzurpacji przez brak wierności w sprawowaniu opieki nad tym, co mu powierzono, czy przez przymykanie oczu na uzurpację i dozwalanie na uzurpowanie tego, co zostało mu powierzone. Jeśli powiernik jest starszym zboru lokalnego, musi być postawiony przed zborem jako sędzią, a jeśli jest starszym generalnym, musi być postawiony przed generalnymi starszymi, a szczególnie przed starszym będącym szczególnym rzecznikiem (stawi się pan domu onego przed sędziami), w celu rozstrzygnięcia kwestii, czy jest winny jako rzeczywisty uzurpator, czy też przez niedbałość lub niewierność jest winny tolerowania uzurpacji (wyciągania ręki po rzeczy bliźniego swego).
(31) Taki sposób postępowania musi być przestrzegany w każdym przypadku uzurpowania tego, co zostało powierzone (o każdą rzecz, o którą byłby spór – w. 9), bez względu na to, czy dotyczy to osobiście naszego Pana (wołu), doktryny (osła), zboru lub Kościoła (owcy), urzędowego autorytetu (szaty)