Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 390
Przy Górze Synaj
staną się symbolicznymi wdowami i symbolicznymi sierotami, na ile dotyczy to symbolicznych mężów i ojców Maluczkiego Stadka (żony wasze będą wdowami, a dzieci wasze sierotami).
(36) Lud Boży powinien udzielać instrukcji, pomocy do wzrostu w łasce i w odpowiednich możliwościach służby tym, którzy jej potrzebują (pożyczać pieniądze ludowi memu ubogiemu, który mieszka z tobą – w. 25), lecz tacy pomocnicy przede wszystkim nie powinni w żaden sposób wykorzystywać symbolicznie biednych (nie będziesz mu jak lichwiarz) ani uzależniać pomocy od osiągnięcia pewnych korzyści ze szkodą dla tych, którym ją udzielają (nie obciążycie go lichwą). H.J. Shearn i W. Crawford, na przykład, wymagali stronniczego poparcia od tych, którym udzielali sposobności służby jako kolporterom, starszym, pracownikom pośrednim [extension workers – byli to bracia, którzy po zebraniach publicznych zdobywali nazwiska i adresy oraz oferowali literaturę – przypis tł.], przy fotodramie itp. Jeśli odmawiali, byli gnębieni np. w ten sposób, że kolporterzy niekiedy otrzymywali tak skromny teren działania, że ich sprzedaż nie mogła pokryć ponoszonych wydatków, a pracownicy pośredni byli wysyłani z fotodramą na jałowe tereny, jeśli w ogóle im jakieś przyznawano. To czyniło ich antytypicznymi lichwiarzami. Ktokolwiek wykorzystuje braci dla swych osobistych interesów i nieprzychylnie traktuje tych, którzy nie chcą udzielać mu stronniczego poparcia, jest antytypicznym lichwiarzem. Ci, którzy przyjmują pewne urzędy związane z przywilejami służby udzielonymi z upoważnienia zboru – jak lokalny starszy albo diakon, który przyjmuje urząd odpowiedniego reprezentanta zboru, używając części jego władzy, lub jak czyni to generalny starszy, który przyjmuje urząd reprezentanta szczególnego rzecznika, używając część jego władzy – są tymi, którym zostały oddane i powierzone władze urzędowe zboru lub szczególnego rzecznika, dla pewnych korzyści, jakie zbór lub szczególny rzecznik mają z tego odnieść (w zastaw weźmiesz szatę bliźniego twego – w. 26). Taki lokalny lub generalny starszy nie powinien używać tych władz dłużej niż zakłada to czas trwania tego urzędu,