Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 394
Przy Górze Synaj
Nie może też on być aktywnym (nie dołożysz ręki) w popieraniu jakiegokolwiek czyniciela zła. Na przykład nie powinien tego czynić w stosunku do sięgających po władzę i panujących nad dziedzictwem Boga, świadcząc na ich korzyść z pogwałceniem prawdy i sprawiedliwości, co np. czynili stronnicy Towarzystwa i PBI, gdy kolejno w 1917 i 1918 r. poddali się swemu lewickiemu szaleństwu (z niepobożnym, abyś miał być świadkiem fałszywym [dosłownie: świadczącym za gwałtem]). Nie może on również ulegać masom czy większości i przyłączać się do nich w złym postępowaniu, co znowu miało miejsce w przypadku popleczników Towarzystwa i PBI (nie udawaj się za większością do złego – w. 2). Nie powinien on także wraz z wieloma innymi lub większością opowiadać się za złą sprawą, wypaczając prawdę, sprawiedliwość i świętość, co niektórzy czynili w interesie Towarzystwa i PBI (i nie składaj w spornej sprawie świadectwa za większością, by wypaczać sąd). Nie powinien też w niezgodzie z prawdą, sprawiedliwością i świętością faworyzować Wielkiej Kompanii jako całości czy którejkolwiek z jej grup (nawet ubogiego nie popieraj w niesłusznej sprawie [członkowie Wielkiej Kompanii są antytypicznie biedni, ponieważ stracili wszystko z wyjątkiem życia] – w. 3). Jeśli ktokolwiek z ludu Pana zetknie się z błądzącym nauczycielem (wołem – w. 4) lub błędną doktryną (osłem) swego przeciwnika, np. nauczycielem lub nauką przeciwnej grupy Wielkiej Kompanii (nieprzyjaciela twego), powinien obalić błądzącego nauczyciela i naukę, by przywieść ich z powrotem do ich grupy, uwolnionych od błędu (odprowadzisz go do niego). I jeśli ktokolwiek z ludu Pana dostrzeże, że nauka przeciwnej grupy jest bardziej wyeksponowana, niż wynika to z jej rzeczywistego zastosowania (osła tego, który cię ma w nienawiści, leżącego [dosłownie: kulącego się, upadającego] pod brzemieniem swoim – w. 5) – np. nauka tych, którzy nadmiernie podkreślali myśl o udziale Kościoła w ofierze za grzech jako niezbędnym dla uzupełnienia rzekomego braku zasługi Chrystusa w zadośćuczynieniu sprawiedliwości, lub nauka tych,